Avarion - Thomas - DM Tijs

Hier zullen mijn journals staan van mijn character Freelion.

Zaterdag 3 mei.
We kwamen s'ochtends aan in een haven. Daar hebben we een misterieus iemand ontmoet die blijkbaar voor Charles kwam. We gingen daarna rustig op zoek naar wat wapens voor iedereen, ik had me toen twee daggers gekocht. Toen we eenmaal uit een van de winkels waren werden we aangevallen door hobgoblins. Na dat we ze verslagen hadden gingen we naar een inn en onze groep werd vergezeld door nieuwe mensen die later mee in onze groep stapte. Ondertussen sprak Sigmunder met een van de guards, hierna kwam Sigmunder met het idee om een paar mensen te trainen voor het geval dat er weer een gevecht moest uitbreken, een deel van onze groep had ook zin om te helpen. Dat deden ze ook en terwijl ik en de rest nog in de inn zaten. Iets daarna ging ik een kijkje nemen en ik zag hoe mensen met verschillende wapens aan het trainen waren. Ik ging een kijkje nemen bij de mensen die met de boog aan het trainen waren en daar kwam ik weer in moeilijkhedne terecht. Toch eindigde alles goed en we gingen allemaal terug naar de inn.

Vrijdag 16 mei.
We stonden smorgens op en we merkte meteen dat er weer iets gebeurd was. Ik ging rustig kijken en ik zag een deel van de groep naar buiten rennen. Ik was wat nieuwsgierig en ik ging ook kijken. We werden weer aangevallen maar het eindigde goed. We kwamen daarna de crew van onze boot tegen en we gingen allemaal aan boord. We vertrokken en we waren weer op weg. Er volgde een van die avonden een gevecht met skeletons, ik merkte het iets later op. Toen ik op het bovendek aankwam ging ik ook mee op in het gevecht uiteindelijk sneuvelde er een paar wachters van het schip maar we kregen alle vijanden toch verslagen. De kapitein bedankte ons voor de hulp en we waren weer op reis, uiteindelijk kwamen we weer aan ergens aan.

Zaterdag 31 mei.
Smorgens kwamen we allemaal aan in een vrij enge stad. Een stad met veel goblins en andere nare wezens. We Liepen allemaal naar de bloody market maar voor dat we dat deden vormden we eerst twee groepen. We liepen op en af en de tweede groep volgde ons op een afstand. Ik merkte ook dat er een paar bijna in grote problemen. We moesten heel erg goed opletten, in alle voorzichtigheid probeerde we onze missie voort te zetten. Toen ik merkte dat er een andere groep mensen, elfen en dwergen werd aangevallen zijn we allemaal terug samen gekomen. Ik kreeg ineens een dagger in mijn handen geschoven van Charles die blijkbaar werd aangevallen door iets. Ik gooide de dagger weg en ging samen met de groep weg. We waren opzoek naar een inn. Toen we in eentje aankwamen zette ik me aan de toog. Sigmunder en Charles liepen naar iemand toe en begonnen te onderhandelen. Dit bleek iemand te zijn die ons voor een hooge prijs naar onze locatie kon brengen. Maar deze prijs was veel te duur voor ons om te betalen. Dus gingen we onderhandelen over andere mogelijkheden maar deze bleken ook duur te zijn. Toen we op een gegeven moment naar buiten gingen werden we weer aangevallen. Ik liep voorop en ik werd enorm hard geraakt en daarna werd ik bestormd en dit werd mij teveel. Einde Freelion.

Hier zullen mijn journals staan van mijn character Anorin

Achtergrondverhaal
Anorin is opgegroeid in een dorp dat vaak onder aanval is geweest. Op jonge leeftijd maakte Anorin een van de grootste aanvallen mee, hier bewees hij zijn moed en verzette zich samen met de rest van het dorp. De leider van het dorp zag dit en nam Anorin op een dag mee naar een stad om hier een opleiding voor hem te zoeken. Anorin kwam een groep avonturiers tegen die hem meteen in de groep opnamen. Ze gingen bijna overal naar toe en ze leerde hem vanalles bij, ze maakte veel mee en ze raakte zeer goed bevriend. Maar na een tijd besliste Anorin om verder te gaan, op weg naar een volgend avontuur.

Zaterdag 28 juni 2008
Ik was aan het rondlopen in een inn en ineens merkte ik een paar mensen op waarvan ik wel vermoedde dat ze op doortoch waren, een groepje avonturiers dus. Ik had de laatste tijd wat alleen gereist en dit leek me wel de ideale kans om nog eens op avontuur te gaan. Ik bad de twee aan de tafel drank aan en na een gesprekje zag ik ook de rest van de groep. Ze vertelde me dat ze op doortocht waren en dat ik welkom was in de groep. Ik ging met hun mee op hun opdracht. Onze tocht begon op een kar, in de tussentijd kreeg ik meer uitleg over hun opdracht en waar ze precies naar op zoek waren. Na een tijd maakte we een eerste stop en tijdens deze stop zag ik dat ze een iemand aan het begraven waren en sommige waren zich aan een nabij gelegen riviermeer aan het wassen. Ik zag ook de reisleider die de kar bestuurde een tent opzetten en voor de rest hebben we er weinig van gehoord. Ondertussen keek ik rond en ging daarna rusten, maar deze rust was van korte duur want ik merkte dat er een paar oefengevechtjes bezig waren. Ik probeerde ook eens maar het scheelde weinig en de andere wonnen van ons. Daarna ging de meerderheid wat rusten en toen de nacht viel gingen we slapen. De ochtend daarop ontbeten we en daarna liep ik even naar het water om me te wassen. Ineens beet een soort bloedzuiger me maar na een paar keer kreeg ik het van me af gegooid. Iemand van de party, Charles keek erna omdat hij het een en al wist van healing. Toch liet ik het zijn voor wat het was en na een tijd keken we er allebij nog eens na en het bleek al weg te gaan. We waren terug in de kart op toch en we praten nog wat verder over vanalles en nog wat. op een gegeven moment stopte we weer op een plek voor de nacht door te brengen. Onze reisleider maakte zijn tent weer op en de rest ging rusten, ik ging nog eventjes de wacht houden met iemand en ineens merkte we een paar wezens op die ons wouden aanvallen. We liepen naar de rest om ze wakker te maken, ik probeerde ook de reisleider wakker te maken maar die bleef gewoon liggen. Tijdens deze aanval merkte ik dat er een magiër uit onze groep samen met nog iemand probeerde het gebied te verlichten. Deze aanval verliep goe voor ons en we hadden gewonnen na tijd. Daarna keerden we terug op pad en ineens kwamen we bij het dorpje uit waar we moesten zijn, en we bleken niet alleen te zijn want ik merkte een paar paarden op en nog iemand zag een grote groep samen met undeads aan een kamp. We besloten om het rustig aan te doen en na een beetje omlopen zaten we dieper in het dorpje waar we een gevecht hadden maar deze draaide goed uit voor ons en we wonnen. Verder in het dorp weet ik niet wat me te wachten staat maar ik propeerde zeker goed op te letten, want wie weet wat ons hier te wachten staat.

Vrijdag 11 juli 2008
Na het gevecht met die rare glas zombies gingen zag ik Drusilia op verkenning gaan. Dit liep een beetje slecht af want toen ik weer iets hoorde bleken er weer vijanden te zijn. Het gevecht liep goed buiten dat er een paar moeilijkheden hadden met de gladde ondergrond van glas. Na dat we dit gevecht afgehandelt hadden liep Sigmunder verder lopen, ik volgde hem zodat iemand hem een beetje dekking kon geven in dit gevaarlijke gebied. Toen ik zag dat hij in een gevecht geraakte met meer van die rare wezens besloot ik de groep er snel bij te halen. Dit gevecht was best vrij moeilijk maar toch staan we er weer klaar voor het vervolg op dit gevecht.

Zaterdag 26 julie 2008
Na het gevecht met de glaszombies kwamen we in de kamer met stanbeelden en kleuren, dit bleek een raadsel te zijn. Het was nogal moeilijk voor ons om dit op te lossen maar na een paar keren er goed over nagedacht te hebben wist een van ons het raadsel op te lossen. De toch naar onze volgende bestemmig kon beginnen. We liepen terug naar de man met de cart en we vertrokken. Toen we stopte kwamen we in een wel heel bizarre plaats, er lagen overal lijken en ineens zag ik een groot wezen voor me, het monster veraste me en ineens trok het een arm van me af. Vol met pijn in mijn arm besloot ik me niet gewonnen te geven en ik probeerde met alle kracht die ik nog in me had het monster af te maken, Dit betekende het einde.

Hier zullen mijn journals staan van mijn character Avarion

Zaterdag 16 augustus 2008
Vandaag ben ik bevrijd uit iets waar ik al een tijdje in vast zat. Ik maakte kennis met de groep en was wel nieuwsgierig wat hun hier bracht. Ik besloot ze te helpen, dit ging best wel beter dan verwacht ik heb tijdens gevechten al een paar keer goed gewonnen maar het was voor mij altijd nipt. Ineens na een tijdje zag ik weer wat buitenlicht, eindelijk buiten die rare ondergrondse plaats. Maar daar bleek ik weer in de problemen te zitten want we werden aangevallen door allerlei rare wezen. Dit ging vlotjes en ik toonde hier dat ik wel een goede functie zou hebben in de groep. We zullen wss wel verder trekken en ik ben benieuwd waar ik weer in verzeild ga geraken.

Zaterdag 23 augustus 2008.
We trokken verder door de gevaarlijke landen en ineens botste ik op een cart die door de groep in dienst was genomen. Na een discussie over de prijs met de bestuurder gingen we met de cart verder. We stopte voor te rusten en ik nam ook van de gelegenheid gebruik om me in de groep te werken, ik kreeg ook allerlei informatie terug en ik wist terug hoe het er vandaag de dag was in de wereld. ik was ook nogal nieuwsgiering dus pakte ik een paar boeken die ik wou lezen en ging bij een paar andere groepsleden zitten namelijk, Charles en Idan en nog iemand. Deze personen hebben me tot nu toe goed geholpen en ik ben ze daarvoor zeer dankbaar voor, ook de rest van de groep ben ik dankbaar. We trokken verder en we stopte nog een keer, deze keer speelde ik ook een spelleke mee met de groep, iets met dobbelstenen maar het was wel eens fijn om te doen. Toen we uiteindelijk weer verdergingen en we weer stopte kwamen we aan in een rare, nogal gevaarlijke stad. Het liep daar vol rare nogal aggresieve wezens maar ook wat vriendelijkere gezichten, als je gelukhad om ze tegen te komen. Ik ging met Charles hier ook kleren kopen en ik belande bijna in een bargevecht. Daarna liepen we een zogezegde wapenwinkel binnen maa rhet leek op iets totaal anders. Het bleek magisch te zijn dus wie weet wat er te wachten staat.

Vrijdag 5 september 2008
We liepen nog steeds rond in de stad, we liepen een tijd door tot we aan onze eindbestemming kwamen. Hier gingen we de missie bespreken met een persoon, in de tussentijd hield ik me wat rustig. Uiteindelijk kregen we op het eind van de dag een goede maaltijd en er werd goed gedronken. Ik probeerde ook vanalles uit maar ik had zoveel op dat ik gewoon alles wat er die avond nog gebeurde me niet meer kon herinneren. De volgende dag werd ik wakker in de inn, en ik voelde nog dat ik moe was, niet alleen door de drank maar ook door de reis die we hadden gemaakt. Ik vond het wel vreemd dat er een paar mensen weg waren, waarschijnlijk waren ze de stad in. Ik ging ook wat uit rusten net zoals nog een paar mensen uit onze groep.

Vrijdag 20 september 2008
Toen ik vanmorgen wakker werd, bevond ik mijn langs twee andere groepsleden, vastgebonden aan een paal en heel beklad met verf. Toen besefte ik dat hetzelfde met mij was overkomen. Toen we uiteindelijk langs onze andere reisgenoten kwamen werd het al snel duidelijk wie hier achter zat. Sigmunder had dit gedaan met reden, hij vond dat iedereen moest opletten met wat ze deden en dat onze groep zoiets in dit geval niet kan veroorloven, ondanks hij tegen mij had gezegd om er een fijne dag van te maken. Ik verontschuldigde mij en maakte me gereed om naar het schip te gaan. Hier kregen we taken opgelegd en we zetten onze reis weer verder.

Vrijdag 3 oktober 2008
We zaten nog op het schip en voor we het wisten kwamen we aan in een dropje. Alles verliep niet zo goed daar en de inwoners hadden veel last van goblins en bugbears. Andere groepsleden kende dit dorpje en we besloten ze te helpen. Al heel snel liepen we naar het plein waar er overal wel gevechtsoefeningen bezig waren en vervolgens gingen w enaar de inn. Daar ontmoette ik de leiders van het dorpje en een paar andere belangrijke personen. Na een lang gesprek kregen we de informatie over waar en wanneer er vijandelijke aanvallen kunnen plaatsvinden, er kwam iemand met een plan af en ik besloot te helpen. Die avond besloten we ook het plan uit te voeren. Aan de hand van aanweizingen die we eerder deze dag vonden gingen we die avond nog naar de goblinleider, de rest die niet meekwam bleef in het dorp waar ze er alles aan probeerde te doen om de boel te beschermen. Na een tijd wandelen kwamen we uiteindelijk de goblinleider tegen, maar dat bleek een val te zijn want na het korte gesprek werden we aangevallen door heel rare goblinachtige wezens. We liepen weg maar tijdens onze vlugt raakt ik van de weg en ineens wist ik niet meer waar ik was. Ik kan me herinneren dat ik onder aanval werd genomen maar dat ik nog net kon ontsnappen. Uiteindelijk zat ik uitgeput in het midden van het bos. Maar toen ineens, begon mijn zwaard een fel licht uit te stralen. Ik wist eerst niet wat ik moest denken, ik stond er verbaasd bij maar het gaf me weer goede moed en voor ik het wist kwam ik iemand tegen en vervolgens nog andere, ik dankte de groep om me te komen zoeken en we gingen door.

Zaterdag 18 oktober 2008
Onze groepje liep door en we kwamen ineens een paar andere tegen die aan het marcheren waren. We besloten ze te helpen en als snel zagen we in de verte mensen in moeilijkheden en er werd een soort licht naar boven afgevuurd. We gingen zo snel we konden naar hun toe om hun te hulp te schieten maar er viel al een slachtoffer. We zagen ook dat het geen gewone goblins waren maar een heel rare soort maar daar gaven we eerst weinig aandacht aan en we wonnen het gevecht. Iets daarna kwamen we de rest van de groep tegen en we liepen terug naar de inn om de nacht door te brengen. Eenmaal in de inn verzameld liep Charles terug naar buiten en Bennep ging nog snel zo een rare goblin halen om te laten zien maar zonder reslutaat. We kregen nog van Sigmunder een toespraak waarin hij de toestand en de komende planne uitlegdde. We gingen namelijk alle vrouwen en kinderen in veiligheid naar het schip brengen zodat we hierna het dorp weer terug konden inemen zonder al te veel gevaar voor hun. Een paar mensen kregen nog specifieke taken en ik kreeg de taak om lady Elray de volgende ochten naar het schip te begeleiden. Na een rustige nacht was iedereen zich aan het klaarmaken om iedereen in veiligheid te brengen. Ik ging naar lady Elray om haar te begeleiden naar het schip, ze volgde mij en Alganar kwam ook mee. Als ik onderweg nog vrouwen en kinderen zou tegenkomen zou ik hun ook meenemen naar het schip. Eenmaal we aan de dokken waren aangekomen zagen we de rest en er bleek ook hulp op komst te zijn want in de verte konden we griffioenen en andere wezen ons ter hulp komen.

Zaterdag 15 november 2008
We waren op het schip en ineens zag ik de rest van de groep allemaal naar het benedenste verdiep gaan. Toen ik eraan kwam bleken er ratte aanboord te zijn, ik besloot te helpen. We doorzochten alles, ik ging iedereen zowat helpen. Uiteindelijk gooide we de ratten in een doek van boord en we gingen verder met onze normale gang van zaken op het schip. Ik kreeg te horen dat Sigmunder iedereen van onze groep wou spreken en we hadden afgesproken op het deck tegen de avond. Hier ging ik ook naar toe en er werd veel gepraat over de vele avonturen en alles wat we hadden meegemaakt. Daarom had Sigmunder voorgesteld om samen als een groep onder een naam verder te gaan, namelijk Combatica Draconica. Iedereen vond dit een goed idee maar over de naam werd nog wat gediscusieert, maar het kwam allemaal goed en na een boeiend verhaaltje over de draak in onze groep besloten we het te nemen. Hierna gingen we slapen en er werd dienst gewisseld, ik kwam later ook op dienst te staan. Overdag werd er nog nagepraat over de naam, ik sprak even met Sigmunder en ik zei nog dat ik het een goed idee vond om zo als een groep verder te gaan. Iets daarna kwam ik Bennep tegen, en we waren wat aan het praten over de naam en onze achtergrond. Uiteindelijk kwamen we met het schip in de stad aan. Waar we meteen opzoek gingen naar de inn, ik moest even verassend kijken om dit weer zo te zien. Eenmaal in de inn kwamen we de gekste toestanden tegen, kamers met onzichtbare kasten, geen bedden, en zo voort. Uitleindelijk werd er voor alles een oplossing gevonden en ik probeerde er het beste van te maken. Na een goede nachtrust volgde de ochtend en ik besloot een bad te nemen dat er al een tijdje stond. Daarna maakte ik me terug klaar en ging verder.

Vrijdag 12 december 2008
De ochtend verliep heel rustig en ik ging op mijn gemak aan tafel zitten. We kregen wat te eten en er werd en er werd nog heel lang nagepraat over onze groep en naam. We wouden onze groepnaam laten vastleggen in een logo dat vervolgens op een cape gezet zou worden. Over die cape waren we heel lang aan het discusieren, groen, bruin,... we wisten het nog niet goed. Ons groepgevoel was er maar ik was nieuwsgierig over de afkomst van sommige dus werd er hier en daar ook nog over gepraat. Iedereen kreeg vervolgens ook nog een hele hoop gold als bijdrage van de groep en we gingen verder. We gingen ook nog even een winkel binnen waar we allerlei algemene dingen aanschafte, ik kreeg een dagger en ik had ook nog een boek over de geschiedenis gevraagd om wat meer te weten te komen over de afgelopen gebeurtenissen. Daarna gingen we verder en ene paar straten later kregen we de volgende stap van een missie. We liepen een gebouw binnen en opeens kwamen we in een ruimte vol met groen. Hier werd ons de volgende opdracht gegeven, we moesten een beest verslaan maar het moest nog in leven blijven. Opeens ging Horgar verder tot we opeens het beest zagen die Horgar aan stukken maakte. Ik besloot snel in te grijpen maar het was moeilijk door de groene plaatsen. Opeens toen ik verder kwam merkte ik dat het beest toch velle klappen had gekregen van de rest en ik besloot om met botte kant van mijn zwaard te slaan waarna het beest neerviel.

Zaterdag 24 januari 2009
We gingen terug naar de persoon die ons de opdracht gaf het beest te verslaan en hij begeleidde ons verder. Hij gaf ons een nieuwe opdracht, we moesten een persoon terug vinden die was vertrokken uit de stad. We werden ook ingelicht dat er transport voor ons geregeld was. We besloten dus in alle haast te vertrekken, we mochten geen tijd verliezen. Uiteindelijk na een moeilijke toch door de steegjes en een kleine aanval kregen we onze paarden te zien die als transport zoudne dienen, dit was weer een bekend iets voor mij en ik besloot op een paar te stappen en eens kijken als ik het nog niet verleerd was. Het begin ging moeilijk maar ik raakte het al goed gewend na een tijd. Opeens zagen we centauren voor ons lopen, ze leken iets te volgen. Er kwamen netten tevoorschijn en we zagen dat ze iemand gevangen hadden genomen. Ik besloot in alle snelheid voorbij de groep te gaan omdat ze leken te vertrage en we mochten geen tijd verliezen. Maar ik kwam in moeilijkheden, toch kwam ik uiteindelijk weer goed terecht en we benaderde de centauren. We hadden er een lang gesprek mee en het ging over het feit dat ze het beu zijn dat ze zomaar hun gebied betreden. We kwamen er toch goed na een etentje en nog wat praten uit en we namen de persoon mee verder op onze toch mee.

Vrijdag 6 februari 2009
Toen we in het dorp aankwamen zijn we onmiddelijk naar de inn getrokken. vervolgens spraken we af wat de plannen waren voor die avond en kreeg ik ook de gelegenheid om de tempel in het dorp te bezoeken. Ik en Charles hadden zelfs de gelgenheid om in een speciale afdeling van oladra te mogen gaan kijken. Ik kreeg een hele hoop informatie mee en ik heb er veel respect voor. Het voelde goed om in iets te geloven, het gaf me weer iets nu dat ik bijna alles heb achtergelaten van thuis. Ondanks dat voel ik me nog altijd heel sterk en ik ben er van overtuigd dat we met onze groep nog vele dingen zullen beleven die me als maar nieuwe dingen geeft. De avond begon en toen we terug in de inn waren werd ik door een paar dwarfs geroepen om er bij te zitten, ik zag dat Bennep en Drusilia er al bij zaten. Toen ik plaats nam boden ze me een drank aan, ik dacht, een slokje kan geen kwaad ik wou hierna toch stillekes aan mij met de wacht bezighouden maar ik proefde een heel klein beetje en vervolgens werd ik heel dronken, verder herinner ik me niet meer wss lag ik te slapen tot de volgende ochtend.

Zaterdag 21 februari 2009
De ochtend was zeer vermoeiend verlopen, ik had weinig besef van alles tot dat ik een beetje wakker begon te worden maar ik voelde me heel slecht en uitgeput met het gevolg dat ik weer lag te rusten. Ik kan me nog herinneren dat ik wel eten en drinken kreeg toegediend maar wie of wat dat was veel te wazig voor er een beeld van te krijgen. Ik werd na een tijd op mijn paard gezet en ik viel weer in slaap dat ging maar verder en we waren wss weer op pad maar ik was nog altijd niet bij mijn positieven tegen de tijd dat de avond naderde. de volgende dag was ik nog niet al te best. Ik droomde over een zwaard, het voelde zeer vertrouwd en ik ben er zeer verast door. En de reis ging verder.

vrijdag 6 maart 2009
Ik kwam stillekes en stillekes bij tot dat ik wakker werd. Ik wist neit echt waar we waren maar ik kon wel vermoeden dat we nog steeds met onze missie bezig waren dus ik probeerde me zo snel mogelijk bij mijn positieve te krijgen en verder met de groep mee te doen. Ik kreeg veel problemen door wat er gebeurd was. Ondanks dat besloot Charles mij te helpen er boven op te komen en voor dat ik het wist werden we aangevallen. we hadden het moeilijk aangezien de aanvallen langs alle kanten kwamen. Toch met een paar moeilijkheden wonnen we en ik vond een bastard sword, iets waarmee ik goed overweg kon. Onze reis ging vervolgens verder.

Zaterdag 21 maart 2009
Na een lange dag gereisd te hebben gingen we opzoek naar een plek om uit te rusten, het werd ook stil aan donker. We gingen de paarden vast zetten en ik had nog een gesprek met Sigmunder over de laatste dagen en de dagen die nog gingen volgen. Ik had er vertrouwen in, nudat ik weer aan de betere hand was. Ik zag ook nog dat andere bezig waren met het maken van een kampvuur en daarna ging iedereen rusten. Opeens merkte ik op dat er rare dingen bezigwaren, ik hoorde iets bewegen en Alganar kwam even langs en vertelde me dat we niet alleen waren hier, ik probeerde rustig te blijven. Maar het leek ineens zo dicht bij ons te zijn en ik nam een poging om stil te gaan zien wat er aan de hand was. Uiteindelijk kwam ik de rest tegen en ze wisten ook niet goed wat te doen, we besloten maar dat we gewoon terug moesten gaan rusten, maar ik ging dit keer wel goed opletten want wie weet wat er weer staat te gebeuren nu.

Vrijdag 10 april 2009
De volgende ochtend verzamelden we en we merkte dat er bepaalde personen vermist waren. We besloten ze te gaan zoeken maar dat verliep niet zo gemakkelijk. Na en zoektocht vonden we een bord met de naam van het dorpje wat dicht in de buurt lag. Het leek ons dus wel een goed idee daar eens te gaan kijken, en eenmaal aangekomen bleek het ook de moeite te zijn. Er heerste een lege sfeer, en de bewoners liepen er maar ongewoontjes bij. Ik ging dit keer samen met Idan de paarden naar de stal brengen en ze verzorgen voor deze dag. Toen de avond viel leek het weeral raar te verlopen, zo zagen we een rookpluim en Drusilia haasten zich naar de stal om een paard te nemen en erop af te gaan. Ik was ook wel nieuwsgierig;