Bennep - Benoit - DM Tijs

Alweer op weg kregen we verscheidene verontrustende berichten (vooral omdat ik der niet bij kon zijn om wat ass te kicken) - de eerste verkennersgroep werd aangevallen door een groep orcs en gnolls... No time to dwell on that though, want een dorp komt in ons zicht!
Deze keer best voorzichtig aangepakt, maar bleek dat het dorp geen ons vijandig gezind volk bevatte... wel we hadden het eerst moeten uitleggen maar enfin, het dorp was wel al eerder aangevallen geweest door vreemde wezens: Charles & Idan waren hier al eens langs geweest. Bleek dat het dorp ook een zekere aantrekkingskracht had voor een orc/gnoll warband.

Het dorpshoofd Kana en de soldier-in-charge wisten ons wat meer over de plek te vertellen: namelijk dat het een goede crossroads-dorpje is. We zagen zelf dat het dorpje woefully understaffed was... en Combatica Draconis laat geen dorpje onvoorbereid achter! Wel, dat dorp toch niet. Dus Sigmundr trok eropuit (blijkbaar om voor wat eten te zorgen), Vlazek legde een deel traps uit, Thurimar en ik deden combat training en Idan en Charles gingen de lijken die we eerder hadden gezien begraven. 'Mooie taakverdeling, hopelijk zal het dorpje nu wat meer kunnen weerstaan' dacht ik...

Maar uiteindelijk moesten we toch weer verder - verder in een gevaarlijk, ja een oorlogsgebied bijna! We merkten al gauw hoe gevaarlijk het gebied weer was: na de slang, de leeuw nu een valstrik! Het leek eerst alsof het een overval was: een man stond te huilen op een rots amidst the detritus of a cart, dus vol overtuiging dat ik die mens kon helpen ging ik er ook op af; Charles en Idan waren nog aan het discussiëren of het een trap was en wat we zouden moeten doen, maar zo leek het helemaal niet voor mij. Ze treuzelden te lang dus ging ik eropaf. Als het een valstrik was, what better way to spring it? If not, wel dan konden we die mens tenminste helpen; en niet als bange muizen een beetje heen en weer schuifelen.
Bleek dus inderdaad een valstrik te zijn: de man ontpopte zich als een soort sorcerer, duisternis omhelzde ons en vele vreemden geluiden van ondoden en gnolls probeerden ons te verwarren en bang te maken... maar ze wisten niet dat Bennep of Stri-.... Bennep of Combatica Draconis voor niets bang is! De rest blijkbaar ook niet: plots werd het weer licht, vlogen overal vuurballen (thank you Idan) en vielen de skeletten en gnolls als vliegen! Wel deze laatste vluchtten meer, cowardly creatures they are...
Ik bleek toch niet al te in vorm te zijn.. zelfs m'n axes bijna kwijtgeraakt... kzal er een punt van maken meer te oefenen, iemand moet deze zachte mensjes (buiten Thurimar en Sigmundr dan) toch beschermen!

Gelukkig konden we later op weg nog even rusten, en zelfs de andere verkennersgroepen zien met de... ver-kijken-toestellen. Doch all was not well: een rode flare signaleerde dat ze in grote problemen zaten... maar op deze afstand konden we niets voor hen doen, buiten het rapporteren.
We probeerden de sfeer wat te verlichten door te gokken, en enkele verhalen te vertellen over past adventures...

Mooi uitzicht op dat lookout point. Ook heel mooi om een ontbijt op te eten. Met mijn keen dwarf eyes zag ik de karavaan voor de rest, ma kzag ook dat de karavaan onder een aanval stond van een bende trolls! Ze hadden zelfs een soort mage bij hun, meer dan één! We kregen kort derna dan ook een bericht van de karavaan dat we hen moesten opwachten aan de voet van de berg.
Nu we wat kracht terug hadden opgedaan en goed uitgerust waren, waren we (ik toch) vol energie en goesting om terug in het avontuur te storten! We kwamen al snel aan waar we moesten zijn, doch we moestten nog een dag wachten op de karavaan. Gelukkig was der nog wat afleiding, want onze groep spotte al snel een vreemde constructie: een witte cirkel met een toren in het midden. We besloten dan toch op het eens te checken.
Het bleek een groot kerkhof te zijn, met nauwelijks of niet leesbare graven. Sigmundr voelde zich der niet goed bij om de een of ander reden, ma kben toch ma es met Charles gaan checken wat het was. Bleek iets van the Sovereign Host te zijn, met al hun tekens derop. Op dat te horen zette Sigmundr het op een lopen. Fijne party cohesie datte. Ik ben em dan toch proberen terug te overhalen dat het niks is, ma hij gaf me de indruk dat hij het nogal wat unholy vond...
Eenmaal besloten om het dan toch als een groep aan te pakken gingen we de bijna ondoordringbare duisternis van de toren binnen... onze eerste angsten (hah! Ik was niet bang!) bleken wat voorbarig: de eerste kamer was gewoon donker, met een stenen mozaiek op de vloer.
Bleek wel nog een 2e trap te zijn, die nog dieper ging – maar met meer licht aan het einde van de tunnel. Blijkt nog een graftombe te zijn, waar iedereen onmiddellijk opspringt om de een of andere reden. Iets met bekende maar toch juist onleesbare opschriften ofzoiets, ma het viel me wel op dat Sigmundr hier ook aan het lezen was: ik dacht dat hij van een ver weg land was en zijn soort hier niet kwamen?
Hun afleiding, maar ik lette wel nog op: want plots was er een zwerm bugs uit een tombe gekropen! Dat duurde nog wel effe om weg te drijven, maar het is ons toch gelukt.
We vonden nog wat zijkamers, met onder andere een altaar, artefacten en een gekke val. Sigmundr was ondertussen alweer naar buiten gegaan – en ik moet toegeven: het is allemaal net wat te toevallig... Charles probeerde het uit te leggen dat dit soort sites veel en ver verspreid zijn, en dat er vanalle soorten doelen aan kunnen vastzitten. Van de deze toren weten we het nog niet zeker.... blijkt wel dat degenen die hier in zijn begraven nogal vreemde dingen hebben gedaan of meegemaakt....
We besluiten dan toch om het helemaal uit te checken. Een kamer met een dunne balk en vreemd zand kan ons maar even tegenhouden, en we vinden een soort opbergplaats van verschillende soorten artefacten. Er is nog wat discussie over wat mee te nemen, maar na wat onderzoekwerk door de brains van onze groep ondervinden we dat het veelal cursed items zijn! Deze toren bleek niet een opbergplaats of dergelijke te zijn maar een soort vault of iets wat niet de bedoeling was dat gekraakt zou worden! Dat zelfs Charles hier niet goed van is, is duideiljk – maar of dat de dingen goed kan maken met Sigmundr weet ik niet...
We besluiten dan maar terug naar buiten te gaan om onze oorspronkelijke opdracht te vervullen, maar ik zit nog altijd met een vraag die ik niet goed durf stellen: 'Am I worthy of wearing this Legendary Belt?'