Bennep - Benoit - DM Tijs

<Het eerste deel van dit journaal gaat over hoe Bennep een ongelukkige jeugd had moeten doorstaan maar met hulp van een mentor zich er heeft door kunnen slaan.... soms letterlijk.>

... en toen ik de hoek omdraaide stonden er een paar wezens van het goblin-type in het midden van de straat. Mijn eerste instict was naar m'n bijl te grijpen, maar toen sleurde een lawine van metaal, hout en haar mij mee. Bij nader inzicht was dat misschien wel de beste keuze, want we zijn op een plein toch wel een kleurrijk groepje tegengekomen, die ook nog eens konden vechten naar mijn smaak! Ik werd weer eens kwaad en ging de goblin te lijf die een mace in mij probeerde te stoppen. De andere van dat groepje mengden zich ook in het gevecht en met hun hulp zijn de zwakke goblin-mannetjes met hun staart tussen hun benen teruggetrokken. Heh, dat was leuk.

Ik heb kunnen kennismaken met deze mensen en kvind ze wel interessant, ik ga denkik es bij ze blijven want ze schijnen wel een ..... eventfulle opdracht voor zich te hebben, voor zover ik heb kunnen afleiden toen ik in de inn met enkelen van hen aant praten was, terwijl de waard daar maar goeie grote stukken vlees voor mij bleef zetten. Ze gaan morgen blijkbaar hun reis per schip verderzetten ... /shudder een schip! Miljaar eh.

Enkele van hen zijn na het eten effe wat bewakers gaan trainen en bij Kord ze hadden het nodig, met hun wapens en die bende daar. Toen hun priester, Charles en ik der aankwamen, was die elf voor wat commotie aant zorgen, maar die grote kerel Sigmundr is een capabele lad en had em al gauw onder controle.

Ja tis een interessante bende dat geef ik ze... kdenk dat ik effe bij ze ga blijven, wie weet, misschien beleef ik nog wel es iets.

... lag fijn te slapen en toen plotseling wakkergemaakt door dat mormel halfling. Er waren blijkbaar problemen onder. Wel dat was dus ook zo: alles was kort en klein geslagen en de waard lag er bewusteloos op de grond. Sigmundr haastte zich naar buiten, ik rook een gevecht dus volgde ik hem. Ik wist niet waar Sig naartoe aant rennen was totdat we ineenkeer een bugbear zagen. Ik dacht: dat is de moeite niet, blijkbaar waren er dus 2 en een vervelende hobgoblin die een paar pijlen in mij plantte. Na die bugbears een paar goeie slagen te hebben verkocht vluchtte dat stuk lafaard van een hobgoblin. Bah, kwou em achterna gaan maar volgens Sigmundr was hij al verdwenen. Heh, die Matty was de eerste die de lijken zat te doorzoeken voor waardevol spul. Meh, ze zijn dood, goed genoeg voor mij.
De kapitein vant schip waar de groep voorheen opzat kwam dan ineenkeer aangedraaft met z'n mannen en verklaarde dat ze klaar waren om terug te vertrekken. Blijkbaar moesten Alganar, Drusilia en ik niks betalen om mee te mogen, zal het de kapitein es zeggen als ik deraan denk.

Bah, khou niet van schepen, en dan op ene te zitten? De eerste dagen op het schip waren best rustig, maar toen hoho! Werd het weer eens interessant! Ik werd wakker door wapengekletter, kreten van mensen en kraken van beenderen, dat kon maar 1 ding betekenen: ZE WAREN AANT VECHTEN ZONDER MIJ!!! Ik duwde iedereen rond mij wakker, riep een gevechtskreet en rende naar boven. Ze waren daar goed bezig ja, een paar van de onze waren zelfs bewusteloos geworden door enkele van die fragiele hopen bot. Ze waren bijna allemaal dood(-er) maar toen gelukkig kwamen er nog een paar aan boord. Heh, mijn woede was niet te stuiten en ik hakte op ze in met het gekende resultaat. Wat een lol!

De volgende dag riep de kapitein ons bijeen voor een beloning en voor ons wat werk voor te schotelen. Maar hoe die kokkin dat uitlegde snapte ik er niks van. Gelukkig heeft Sig me ermee geholpen.

Nog een dag later kwamen we eindelijk bij wat land, kvoel me nu al wat beter op m'n voeten. Maar eens kijken waar deze reis ons nog brengt!

...het schip kwam aan in de haven van de stad en wat zag ik? Goblinstad. Geweldig. Eenmaal onze afscheid genomen van iedereen op het schip staan we daar op de kade. We maakten gouw 2 groepen zodat we niet onmiddellijk zouden opvallen en we gingen op zoek in the Bloody Market voor een gast genaamd Failin ofzo. Hebben we blijkbaar nodig om een outpost te zoeken.

Anyway, niemand had blijkbaar lef genoeg om leiding te nemen van een 2e groep dus ik bood mezelf aan. We mengden ons in de menigte maar ik probeerde m'n groep toch kortbij Sigmundr te houden. Kmerkte dat hij met een niet-zo-slecht (voor deze stad) uitziende mens praat, en we volgden hem erna. Note to self: goblins hebben goeie oren. Al een paar keer bijna in de problemen geraakt door m'n mond niet te kunnen houden. Gelukkig had de groep ons eruit zien te kunnen houden, vooral dankzij Drusilia en Charles (Note to self: mep de cleric voor me een demented, hairy son te noemen... on the other hand, dat heeft ons deruit geholpen.... nevermind this note). Normaalgezien zou ik er geen probleem mee hebben om problemen te hebben met een paar goblins, maar in een stad vol van de dingen? Nee compleet stom ben ik ook weer niet, ik hield me koest(er).

Kmerkte dat we nergens echt aankwamen. De rest werd even afgeleid door iets in de verte wat ik niet kon zien. En toen een paar dikke bugbears en hobgoblins uit de weg gingen zag ik wat de rest aant bekijken was... ik kon net zien dat een mens, een elf, een gnome en een dwerg gedood werden en gewoon daar op straat achtergelaten werden. Manman, in wat voor een wespennest zijn we terechtgekomen? Sarlac kwam er kort na op ons af met de boodschap dat we best bijeen bleven. En die afleiding had een smerige goblin nodig om Charles in de rug te steken. Klote kleine mormels. Maar geen tijd te verliezen, we moesten snel terug naar Sigmundr om nieuwe tactiek te bespreken. We besloten om toch met een grote groep samen te blijven, geen angst, maar ook geen onnodige agressie te tonen.

We besloten ook dat deze methode van in cirkels lopen op de Bloody Market niet echt werkte, dus gingen we naar de rand van de markt, en vroegen we aardig aan een goblin (/yuck) om ons naar Failin te brengen. Eindelijk kwamen we aan in de tavern waar hij zat. Eindelijk nog een vriendelijk gezicht in deze stad! Een dwerg die achter de toog stond was zo vriendelijk dat niks voor de ale moest betalen! Nuja terwijl iedereen buiten Charles, de cleric en Sigmundr zich aant behelpen was aan the good stuff, gingen de voorgenoemden met onze vriend in de hoek praten. Blijkbaar waren ze niet echt tevreden met wat hij te zeggen had, aangezien ze gouw terugkwamen en ons naar een grote tafel bijeenriepen. 54 gouden stukken per persoon! Manman, kheb zoveel geld nog nooit gezien! Aanvankelijk wouden ze het niet betalen en leek een zelferop uit trekken idee beter... maar na even te discusiëren hebben we toch besloten om het te betalen. Achja, beide is goed voor mij.

En toen trokken we erop uit om wat arrangements te maken voor de reis samen met Failin, maar op de weg waren een paar bugbears zo stom om ons in de weg te staan. Heh, ze leerde gouw dat ze niet met ons moesten messen. Terwijl ik een bugbear in elkaar was aant hakken in een roes van woede merkte ik een neerslag van hagel recht op een paar bugbears en Sigmundr. Wie raakt onze eigen manne? Meh, was toch te gefocust op die bugbears af te maken om daar iets om te geven. Not enough to go around I say! Die Sarlac kan ook goeie klappen uitdelen, heeft ze best wel in een paar gevoelige plekken geraakt. Ik draai me om om de andere te raken, terwijl ik al stillekes aan moe werd van m'n rage lukte het mij toch om nog een paar rake klappen uit te delen en Charles uit de problemen te helpen. Ik keek voor nog een laatste bugbear maar die werd al snel afgemaakt door de rest.

En toen merkte ik dat de elf Freelion in een bad van z'n eigen bloed lag...

... de elf is dood. Maar we mogen zelf niet te lang in deze stad blijven anders zouden we net zoals hem eindigen.

Dus: de rest ging al voorop, Drusilia, Sigmundr & ik bleven achter. En toen waren we ze kwijt. Geweldig, verloren in een goblinstad! Bah. Kwamen uiteindelijk weer op de Bloody Market aan. Dit gaat nog fun worden dacht ik.

Der was een potion merchant waar we effe langswaren geweest, had een interessant potiontje voor Sig gemaakt. Wel geen idee wat ze doen. Kvraag me af hoe ze smaken....

Nu we toch in de stad waren hadden we wind gekregen van enkele meer.... exclusievere winkels. Gingen we daar dan even naartoe om ze te checken.

Eerste store om binnen te gaan: zag eruit als een siege weapon shop. Derbinne, degelijk materiaal daar staan: ballistas, katapulten en grote kruisbogen even groot als mij! Sigmundr was al onmiddellijk betoverd door deze en vroeg ernaar. Heh, wat een wapen! Ging door een harnas en voor de helf in een dikke balk! Jammer genoeg was de prijs wat te hoog voorlopig, dus zeiden we dat we nog zouden terugkomen.

Tweede store: ik kon nog juist enkele goblinoids ontwijken die de winkel uitstormden, maar Sig & Drusilia hadden niet zoveel geluk. Toen ik binnenstapte: my kind of shop dacht ik! Wapens in alle vormen, kleuren en watnog allemaal. Sinds ik wat gelimiteerd was op dat moment voor op afstand , vroeg ik es of ze goeie throwing axes hadden. Hmmmm ogres bleken me niet gehoord te hebben, gelukkig kon Sig wel hun aandacht trekken. Ik kreeg eerst een degelijke axe voor me, maar toen ze doorhadden dat ik een dwerg ben, gooiden ze een echte dwarven throwing axe naar me. Nu dat is me een axe! Ik draaide me naar Sig maar hij had al betaald! Man, bij deze groep blijven komt me nog beter uit dat ik verwacht had!
Hierna hoorde ik Sigmundr in een rare taal niet bekend voor mij praten met de ogres, ik snapte er niks van dus was ik een beetje m'n nieuwe axe wat aan bewonderen.
Drusilia wou een nieuwe boog, maar dat vonden de ogres niet echt leuk... ze gooiden namelijk een bijl die haar juist raakten. Ze zag er niet goed uit derna, maar niemand bij ons kent iets van helen...

Wel derna nog de general store binnengeweest om wat bogen te checken. Daar waren blijkbaar wel enkele goeie exemplaren tussen, maar Drusilia had toch besloten om nog geen boog te kopen, en terugkomen voor eentje.

We zochten onze weg terug naar de market, en ineenkeer zagen we die potionmerchant weer terug, en hij kon ons de weg wijzen naar de inn waar we Failin ontmoetten, en daar zaten we dan te wachten op de rest.

... en uitendelijk toch in de inn teruggeraakt waar we Failin ontmoetten. Terwijl we daar zaten te wachten kwam er een mens met z'n handen vol ale af op onze tafel en vroeg of hij erbij mocht zitten. Zijn naam is Anorem, en hij was net als ons op doortocht, maar geraakte vast in deze cesspool van een stad. Hij zag er redelijk "nieuw" uit, nog niet veel schrammen op z'n harnas, geen littekens en nog een beetje opgewekt humeur, maar toch lieten we em bij ons aansluiten. Wie weet, kan die kerel goed vechten.

De rest van de groep vond ons eindeiljk en na de initiële kennismaking trokken we erop uit om Failin z'n kar te vinden. We kwamen langs de steeg waar Frelyon dood was gegaan. De cleric stond erop om z'n lijk mee te pakken en hem een begrafenis te geven.

Leuke kar die van Failin: vermomd als een steen totdat hij em nodig heeft, en nog snel op de weg ook.
De eerste dag reizen verliep rustig. Te rustig naar m'n smaak. Failin deed deze route wel meer, dus hij kende wel een paar plekjes om veilig (/zucht) te rusten. Bij zo een plek aangekomen, zette Failin z'n tent op en ging praktisch onmiddellijk slapen.
We maakten een graf, en Charles begon met een begrafenisritueel. Deze werd onderbroken door Sigmundr die geen respect voor de elf had, en Charles uitlegde dat hij niet hoefde te doen alsof het een tragedie was. Sig had een punt, maar hij was een deel van de groep, en verdiende toch wel een graf. Na de ceremonie/dramaspel heb ik mij gewoon tegen een comfortabele boom gelegd en gewoon gaan slapen.

De tweede dag reizen verliep ook rustig. Tot de avond en de nacht. Omdat de voorbije 2 dagen zo saai waren, gingen Sigmundr & ik even wat sparren. Ik won aanvankelijk, maar na een rematch was de betere krijger toch eruit gekomen. Die kerel kan slaan, ma goed dat em aan onze kant staat. Heh, Charles en de nieuwe wouden ook wat actie, dus Sig & ik besloten om hen es te tonen hoe het moet. Die nieuwe is niet slecht, en zelfs Charles kon een paar rake klappen uitdelen, niet slecht voor een cleric. We waren natuurlijk gewonnen. Ahh dat had ik toch effe nodig, niet dat ik bij het volgende gevecht al wat verleerd ben ofzo.
Anorem & ik hielden later de eerste wacht. Niet lang in de nacht zag ik 4 schimmen, we maakten iedereen wakker (buiten Failin) en maakten ons gereed. Niet lang of 2 Warforged kwamen in zicht. Taaie dingen, maar neer gingen ze! Der was ook nog een soort wizard vanachter, en een rogue had Idan toegetakeld, er waren zelfs enkelen neergegaan voor de warforged. Ikzelf kreeg ook een paar rake klappen maar die dingen kunnen niet op tegen onze groep. Die wizard warforged had een zware kruisboog bij, dacht dat het wel iets was voor Sigmundr totdat hij terug in de stad kon komen.

Kort daarna zijn we weer vertrokken voor de laatste dag reizen naar de quarry (OOC: quarry toch eh? of wat was dat?). Ik zag er wat mensen, wat paarden en veel uitgebrande gebouwen. Anorem en Charles wouden teruggaan of dit gebied helemaal mijden, maar we hebben dus iets van in deze ruines nodig... Sigmundr trok er dus even alleen op uit om wat te verkennen. Hij kwam even later terug en vertelde ons over veel skeletten en zombies die er ook rondliepen. We hadden hen wel aangekund als we ze in de val konden lokken dacht ik, maar het beste was omlopen naar enkele nog rechtstaande gebouwen. 2 zombie bewakers bewaakten de achteringang, maar die waren al redelijk snel neer. Hmmm het gestalte, de breedte, het armor wat ze aanhebben: dit lijken wel..... dwergen?

Neen.... dit had ik nooit gewild... dit had niemand verdient, zelfs niet degenen van mijn oude village... het zijn deze niet maar op een manier voel ik me toch een beetje verantwoordelijk voor hun dood... Degenen die dit deden zullen boeten!

Al deze gedachten raceten door mijn hoofd terwijl ik geknield langs de dwergzombie zat. Ik wilde een kreet van woede uiten maar Sigmundr hield me op tijd tegen. Hij wou niet te veel aandacht trekken maar ik wil ze allemaal afmaken voor wat ze hier gedaan hebben. Normaal hou ik gewoon van vechten, maar deze keer hebben deze mensen /spit het verdient te sterven...

Drusilia trok er even alleen op uit maar werd ontdekt en rende naar dekking. Ik ging vooruit tussen de ruines van een gebouw en zag 3 zombies afkomen. Ik zei tegen iedereen dat ze er aankwamen en wou derop aflopen maar Sigmundr hield me alweer tegen. Toen ze eindelijk wat dichterbij kwamen rende Dru naar ons en haalden we ze neer. Nog meer dwergzombies. Ik werd pisnijdig. Na een korte discussie tussen Drusilia en Sigmundr rende Sig snel om de hoek, Anorin volgde snel maar kwam gouw terug om ons te roepen voor een gevecht. Ik zag een vrouw die blijkbaar de leidster was van dit hoopje. Ik werd woedend.... neen.... nog iets daar voorbij en kickte hun ass. Maar naar het einde toe van het gevecht koelde ik wat af en stortte ineen van vermoeidheid. Kvoelde iemand mij oppakken en mij weer laten vallen wat niet goed deed, maar gelukkig helpte na het gevecht de gnome me weer recht. These people got what they deserved for desecrating my kin...

Toen Sigmundr dat wijf had gedropt had ik mijn axe "perongeluk" in haar gedropt. Teef. Messing with my kin.
En dan keek ik de kamer rond. Er stonden 6 standbeelden tegen de muren, en er was een kaart van Eborron uitgebeeld in de vloer. Tof. Een puzzel. Omdat het dwarven made was wou ik em toch proberen oplossen. Op de achterkant van de standbeelden stonden enkele woorden oa op de Rode Draak stond: White Seal White Hearth NE9. Er waren ook witte, gele, paarse, zwarte en rode plekken op de kaart. Hmmmm...
Sigmundr las de brief nog eens voor: "From there go to White Hearth to find the second Shima..."
Ik draaide de zin constant om in mijn hoofd terwijl de anderen met wilde theoriën afkwamen maar een lange tijd kon ik er niks van maken, totdat hij de zin weer zei. Ik wou vanuit Rosequarry (op de kaart) naar het noordoosten 9 stappen zetten, maar dat was het niet. Sigmundr wist het doen en ging in het wit gebied op de kaart staan en zette dan 9 stappen naar het noordoosten, en toen wisten we waar we moesten zijn.

Toen we naar buiten wandelden merkten we de kerk voor ons op. Sigmundr, Anorin gingen voorop, ik volgde niet lang achter. Eenmaal binnengekomen zagen we dat er overal rommel lag, en het dak ook verdwenen was. Niemand levend binnen. Ook niemand dood binnen. Maar we hoorden wel het geluid van werktuigen op glas slaan van achter de kerk komen. Erachter lag het kerkhof, waar ze waarschijnlijk meer dwergen ondood wouden maken... de bastards, maar zonder hun leidster zullen ze niet ver raken denkik! "grin"
Sig ging op het altaar staan, Anorem en ik ervoor. Toen Sig tegen een muur drukte verdween hij plosteling, maar kwam bijna onmiddellijk terug met een zekere zin van haast in zijn stem: "We moeten gaan. Nu."
Ik wou wel eerst nog dat altaar onderzoeken en ik vond er een chalice. Het zag er waardevol uit en ik dacht dat onze clerics het misschien konden gebruiken of herkennen, dus vroeg ik aan Sig of hij even kon helpen met de beker uit het glas breken. En daarna gingen we terug op weg naar Failin.

Maar toen we op de plek kwamen waar we de eerste dwergzombies hadden gedood, dook er plotseling een vreemde dikke mist op en een oude man sprak ons toe. Het was geen gewone oude man, dat voelde en wist iedereen al aan toen we hem zagen. Hij zag er niet goed uit, maar er was nog iets anders aan hem... Hij zocht blijkbaar vers bloed, wat hij daarmee ook moge doen. Hij was ook wel geinteresseerd in ons om een of andere reden... We probeerden van hem af te geraken, en Anorin voelde zich bedreigd en trok zijn wapen en schild. De oude man stond onmiddellijk langs hem met een hand op zijn schouder... Der was echt wel iets mis met die man... Zijn naam was Gretsch (OOC: weet niet meer tegoei :p) en kwam uit het naburig dorpje waar er blijkbaar geen vers bloed meer was... Weer met het vers bloed. Sig probeerde weer van hem af te geraken en deed signaal dat iedereen door moest lopen en riep de gnome bij hem. Maar ik dacht ineens aan iets: er waren genoeg lijken en nog meer mensen in dit vervloekte dorp die nog vers bloed hadden, dus ik probeerde Sig op het gebouw langs ons te wijzen. Hij had het door en verwees de oude man door naar de gebouwen langs ons. Gretsch verdween even snel als hij verscheen, de mist met hem... Sig was er helemaal overtuigd dat we ons moesten weg haasten en hij vertrok pijlsnel, iedereen volgde. We hoorden nog iemand roepen: "Come my warriors, the feast awaits!" Ik vroeg wie of wat dat was, het was blijkbaar de leider, wat dat ook moge betekenen. Ik keek onder het rennen nog even naar het dorp, en er waren al wat minder mensen rond aant lopen...
Eenmaal aan de wagon aangekomen, overtuigden we Failin om ons nog verder naar White Hearth te nemen.

We reisden niet lang, en onderweg rustte iedereen eens goed, en ook even nadat we aankwamen. Na de rust konden we Failin ook nog overtuigen met wat goud om te blijven wachten totdat wij terugkwamen, en hij wees ons in de juiste richting.
White Hearth... ik heb er ooit iets over opgenomen in de lessen van mijn oude mentor maar om het in het echt te zien... deze soldaten zien eruit alsof ze pas zijn gestorven... I don't like this: there are strong magics still at work here... en ook blijkbaar iets anders dan sterke magie: toen Idan en Anorin een lijk van naderbij bestudeerden kwam ineens een berg lijken omhoog en op ons afgestormd. Ik stond verstomd te kijken terwijl de berg lijken met een grote schaar een arm van Anorem eraf knipte! Iedereen stond er even verstomd naar te kijken, maar algouw konden we onze vaste grond weer vinden en vielen we het ding aan. Het deelde hier en daar nog wat klappen uit, maar die ene klap... werd wat te veel voor Anorin , en hij stortte neer, en terwijl stak hij het ding nog eens maar miste... Kort erna deelde Sig de laatste slag uit en het beest stortte ook ineen. Weer iemand kwijt... Hij was jong, maar hij had toch wel iets, hij had een goede fighter kunnen zijn. We besloten om hem niet te begraven maar hem te laten rusten op het slagveld, gestorven in een gevecht. Zo zou hij misschien nog geëerd worden door voorbijgangers...
Toen ik mijn throwing axe terug ging halen vond ik dat het er niet 1 maar 2 waren... wel dat is toch iets positiefs aan vandaag...

Even later werden we weer aangevallen, deze keer door een troep.... skeletwolven? Kutmagie. We haalden hen ook nog redelijk snel neer, met 2 gewonden. Toen ik weer mijn throwing axe aant zoeken was, ik vond hem eerst niet maar met hulp van Idan en Sigmundr kon ik hem snel terugvinden, + een heel deel vreemde wapens en voorwerpen. We verdeelden deze onder ons 3. We liepen terug naar de groep en daar vonden we dat de 2e gewonde, Sarlac niet gewond was...

... Sarlac dus ook dood... een eervolle dood op het slagveld, zoals Anorem. Maar we konden daar niet gewoon blijven stilstaan, of we zouden de aandacht trekken van meer krabben zoals de vorige.

Na een tijd wandelen kwamen we dan bij de zoveelste mijnschacht aan, maar deze droeg het symbool van het House of Cannith. Dit was dus blijkbaar de plek waar we the second Shima moesten halen. Na een kleine vervelende vliegende zombie neergehakt te hebben gingen we voorzichtig verder in de mijnschacht. We vonden daar in totaal 3 luiken, en een schacht die naar een ronde kamer leidde. Door mijn nieuwsgierigheid bij 1 van de luiken werd ik geelectrocuteerd. Bah, die dingen konden we ook nog niet eens kapotmaken, zoals Sigmundr ondervonden had. Maar hij had gelukkig wel iets wat de luiken kon openmaken: een klein blauw staafje. We verkenden deze luiken dan nog verder maar ze leidden allemaal tot een dood einde.... hmmm..... curieus...

We zijn dan naar de schacht gegaan en daar es wat verkend terwijl Drusilia en Idan de wacht hielden boven aan de ingang. Ingenieus mechanisme, een soort "sleutel" (ons staafje) moest in 1 van de gaten worden gestoken en de kamer vibreerde, roteerde en bracht ons naar de kamer die correspondeerde met het slot waar het staafje in zat.

De eerste kamer waar we inkwamen was een magische was- eh.... kamer....ding. Er hing een mooi gewaad wat Charles wel mooi vond maar bij nader inzien hebben we het toch maar laten liggen lest we trigger something.... unpleasant.

De 2e kamer waar we inkwamen waren slaapkamers. Ooit eens geweest. Want toen we daar aankwamen had een fire elemental de hele boel in de as gelegd. Hierbij volgde 1 van de meest interessante gevechten waar ik ooit had aan meegedaan. Er was namelijk nog een 2e kamer juist voor de slaapvertrekken met een soort kuip water in de grond. Dus: Sig & ik sprongen erin om de fire elemental wat te laten "chillen". Twerkte niet al te goed, maar Charles kwam dan af met een spreuk om water op te roepen. Heh, wel een goed idee van de cleric. De halfling kwam er ook weer bij en we splashten nog wat meer in het water tot uiteindelijk de fire elemental gedoofd was. Kwas ondertussen ook nog eens aan de verkeerde kant uit het water gegaan, waar een lijk lag met ring met het symbool van House of Cannith en een bruin staafje, wat hetzelfde als het blauwe staafje leek te doen met de roteer/vibratiekamer. Kheb het staafje maar aan Charles gegeven.

De 3e kamer waar we inkwamen was een soort studeerkamer/bibliotheek met boeken over praktisch alles. Charles had er een scroll gevonden maar er was niet veel interessants buiten 2 lijken daarbinnen, dus we wouden verder gaan, maar Sigmundr wou eerst nog Dru & Idan gaan halen, want ze stonden nogaltijd aan de ingang, dus eerst terug naar boven...

Na Idan & Drusilia gehaald te hebben gingen we de kamers nog eens af: tijd voor de laatste blauwe. Ik gaf ondertussen Charles de Chalice die we gevonden hadden in de kerk in Rosequary. Hij dropte op zijn knieën. Rare religieuze types Oo. Anyhow, tijd voor de volgende blauwe: we gingen dan voorzichtig vooruit want we hoorden op het einde van de gang gegrom en nog andere rare geluiden. Plotseling kwam er de grootste wolf tevoorschijn die ik ooit had gezien. En hij sprak. Ik stond er even verstomd maar Sigmundr had het woord genomen en gevraagd wat hij wou. Het bleek dat hij en nog vele andere wolven van zijn troep hier al lang vastzaten en niet tegoei hier wegkonden. Maar een deel van zijn troep zat vast in een soort celkamer. Sigmundr had een deal gemaakt zodat wij veilig konden passeren en een groen staafje en een Pearl of Power zouden krijgen als wij hem zouden helpen met zijn troep naar de oppervlakte te brengen. Zijn naam was Rossa.

Hij bracht ons dan naar een 2e rotatiekamer waarna hij het groene sleuteltje gebruikte... een beetje vreemd om te zien maar met de grote hoop magic op deze plek kunnen we wel nog meer rare shizzle verwachten dacht ik. We waren dus in de celblok aangekomen: we hoorden Rossa's troep goed, maar niet veel anders. We gingen dan voorzichtig vooruit, mij voorop. Ik kwam in de kamer en ik zag zijn troep in cellen en dan nog een.... groot.... wolfding met marmeren platen op zich, een lange snuit gevuld met vlijmscherpe obsidiaanen tanden... a challenge maybe? Wel Sigmundr ging voorop om klappen uit te delen gevolgd door Charles en mij. Ondertussen maakte Drusilia enkele cellen open, en ik zag dat Idan ook erbij kwam, maar helaas had zijn magie niet echt veel effect op het wezen. De steel van Sigmundr z'n warmaul brak af, nog leuker ><. We hoorden tijdens het gevecht nog 2 stemmen, het bleken een mens en een.... duergar te zijn... De duergar bevrijdde zichzelf en hielp mee vechten... Hij helpte ons toen misschien wel maar kvertrouwde hem nooit volledig. Het beest velde Charles, en ik liet m'n woede, mijn rage naar bovenkomen en maakte met enkele slagen (en 1 heel goeie) het beest dan fatsoenlijk af. Sigmundr hakte dan zijn schedel af en pak nog een marmeren plaat mee. Toen sloeg ik nog eens op het beest in om de rage een beetje van me af te schudden. Door dat beest brak m'n waraxe. Mormel.
We bevrijdden dus de rest van de wolven en de human dan nog, dewelke zich introduceerde als Avarion. Hij leek toch niet echt in orde van boven... maar hij kon niet echt ergens anders naar toe dus volgde hij ons dan maar. Hetzelfde voor de duergar Horgar... Ik waarschuwde Sigmundr voor zijn soort en we leidden Rossa en z'n troep naar buiten. Hij bedankte ons en we zeiden hem als hij nog eens onze hulp nodig had dat we graag zouden helpen. Sigmundr fluisterde nog iets in zijn oor maar ik kon niet verstaan wat, maar het bleek the usual te zijn.
Ik sprak Sigmundr toen nog even aan over zijn verleden, maar ik wou hem er niet mee lastigvallen, ik weet hoe mijn verleden is en ik word er niet al te graag aan herinnerd. Het bleek dat zijn stam uitgeroeid was, en hij zei dat over hen praten ze niet vergaten werden. Maar voorlopig hielden we het bij dat dan, want we hadden nog veel tunnels te proberen.

We probeerde nog een gaatje maar er gebeurde niks. Bij de volgende kwamen we uit in nog een rotatiekamer.
De volgende wel werkende tunnel renden we in, maar we merkten toch na een tijd dat dit een soort val ofzoiets was, een illusie. We bewogen eigenlijk niet, hoeveel en hoever we ook renden, dus zijn we maar teruggegaan. Er waren nog enkele tunnels zoals deze maar een gang verder had een deur op het einde, Charles stak het staafje erin en ik opende, warhammer klaar. Maar het enigste in de kamer was een kist. Meh. Dus we verzamelden errond en probeerden het slot eerst open te krijgen met het blauwe staafje. Het brak. /bonk. Sigmundr stampte Charles eens, gaf mij zijn schild en bond zijn touw rond de kist, zette zich achter mij en iedereen trok, maar het touw brak, de kist gaf geen kik. Genoeg dacht ik, en ik begon op het slot in te beuken, met de hulp van nog enkele anderen lukte het wel. Erin zat.... eten.... en drinken.... wel de human Avarion was er wel blij mee dat em wat alcohol had maar Sigmundr kon het niet zo appreciëren dat we vastzaten en Avarion alleen maar kon denken aan ale. Wel hij deelde wat ratsioenen uit aan iedereen en we gingen dan maar verder zonder blauw staafje.
We kwamen dan uit in een grote eetkamer met nog wat lijken. We raakten het eten maar niet aan, wie weet was het vergif wat deze mensen had gedood. Charles, Avarion en de duergar doorzochten de keuken maar konden niet veel vinden, en in de lijken vonden we nog een hele resem staafjes en goud.

Dan terug naar de rotatiekamer waar Rossa ons naartoe leidde. We gingen dan daar een andere kamer binnen met een grote deur met het zegel van Cannith erop. Hmmm kon een soor val zijn, we deden onze ringen van Cannith om voor de zekerheid. De deur ging open en we zagen een groot soort mechanisme, een glazen doos en een enorme hitte waarvan ik even terug moest deinzen. We zagen ook 2 grote vuren op ons afkomen. Heh, fire elementals, jammer dat we nu geen water hebben... niet dat het veel uit zou maken daar want het was er zowiezo al heet >< We glipten 1 voor 1 de hal in en bevochten de elementals. ... 1 down, 1 to go ... en the last one down, en Avarion ook. Wel de jongen kan vechten I'll give him that. Sig & ik sloegen dan de glazen kist kapot met erin ons doel: The Second Shima, en een exacte kopie ervan. + nog iets, iets waar ik niet bekend mee ben... Wel we got what we came for, now let's get out of here! Idan vond het controlepaneel voor een poort aan de zijkant en we gingen naar buiten...

... recht in de val van Gretsch. Een deel Emerald Claw mannen, een deel skeletten en een vrouwelijke necromancer, maar Gretsch zelf was nergens te bespeuren, maar we konden hem wel horen... Hij wou de Third Shima... Sigmundr kon hem echter niet overtuigen om ons te laten gaan, want hij wou niet alleen de Shima, maar ook vers bloed... Met een strijdkreet trokken we dan het slagveld op "NOT ONE OF YOU IS GOING TO SURVIVE THIS!" We waren moe, maar we vochten evengoed. Even zag het er niet goed uit met nog wat versterkingen voor de Emerald Claw, maar wij kregen onze eigen versterkingen: Rossa en zijn troep kwamen ons te hulp. Na de laatste paar opgeruimd te hebben en onze wonden geheeld te hebben, bedankten we Rossa, en bereidden we ons voor om terug naar Fellan te gaan, met de hoop dat hij er nog stond...

We bedankten Roza en gingen op onze weg... moeilijk. We waren allemaal uitgeput en de weg terug was gevuld met hopen lijken, sommigen vielen enkele malen. We kwamen aan op de plek waar Fellan normaalgezien stond, enkele doemdenkers dachten dat hij al vertrokken was, maar we riepen even op hem en zijn cart kwam al in de verte aangestormd.... en nam Idan & Avarion (geloof ik) mee. Fellan vond dus dat zijn tijd wat meer waard was en vroeg nog 100 goud! Gelukkig konden Sigmundr & Charles hem de prijs een beetje laten verlagen, en we waren weer op weg met ondertussen welverdiende rust.

Na enkele uneventvolle dagen, buiten misschien wat dobbelen en de gewoonlijke gang van zaken tussen Sigmundr & Charles, kwamen we dan toch terug aan in de goblinstad.... Khoop dat we hier niet te lang hoeven te blijven. We zochten de inn uit waar we de vorige keer zijn gebleven en boekten onze kamers. We trokken erna weer terug de stad in, richting de wapenshops waar Drusilia, Sigmundr & ik waren geweest. Charles & Avarion bleven nog even achter om kleren te kopen voor Avarion (twas nodig!).

We kwamen aan in de straat waar de verschillende shops waren maar.... de borden waren veranderd? Oh nee... We gingen binnen in de zaak waar we de wapens hadden gekocht/besteld maar deze keer stonden er.... meubels in... onder een laagje stof... en een oude gnome vrouw groette ons en vertelde ons dat ze er al heel haar leven lang had gewoond... ze nodigde ons uit voor iets te drinken in de achterkamer maar Sigmundr & ik vonden het een goed idee om onmiddellijk te vertrekken. Ze zette een tafel met zetels klaar met wat drankjes op de tafel. Ik kon toch niet weerstaan aan een lekker drankje, dus ik zette me neer en dronk ervan. En toen veranderde de kamer... de tafel had allemaal wapens erop, Idan zag het ook. We gingen dan even in de shop voor kijken en we zagen de ogres in de wapenshop... gnomes en hun illusies... We zeiden dat het een illusie was en dat iedereen eens moest zitten. And now down to business...

Sigmundr sprak wat in 2 verschillende vreemde talen die ik niet herkende, Avarion bleef gewoon maar gelukzalig in wat later bleek een stoel te zitten. Ik zat naar de verzameling axes te kijken en kon misschien wel een vervanging gebruiken voor het shortsword wat we in de ruines hadden opgepikt. De rest ging naar achter en ik bleef voor met 1 van de ogres. Hij toonde me hoe mijn throwing axe fatsoenlijk te gebruiken, want het waren er blijkbaar 2 die ik met gemak tegelijk kon gooien! Vet...
Plotseling werd Idan naar voor gedragen en het raam buitengegooid.... What the...?

Wel blijkbaar had Idan gezegd dat hij niet fatsoenlijk kon vechten ofzoiets. Ah well.
Het werd daarna een dure bedoening met iedereen die z'n wapens opwaardeerde en we konden morgen terugkomen voor Sigmundr z'n hamer.

Daarna gingen we de armorshop binnen waar Sigmundr & ik onze reserveshields inruilden voor wat bucklers voor Idan & Charles. Sigmundr ging nog even naar achter om te praten met een smid daar. We waren al snel weer buiten

Enkelen van ons gingen dan nog binnen in de general store. Buiten viel niet veel te beleven totdat een groep goblinoids + gnolls me een duw gaven. Ik pikte het niet maar werd achtergehouden door een herinnering aan wat we vorige keer in deze stad hebben gezien... Grrr khad z'n ass moeten kicken.

Uiteindelijk gingen we terug naar de inn waar we in een zijkamer werden geroepen: blijkbaar zat onze opdrachtgever daar. We gaven haar de Shima en deden ons verhaal. Het verhaal van nieuwe kompanen en van verloren strijdmakkers. Van zombies en vampieren. Ze bood ons nog eten en drank aan op haar kosten, dat lieten we niet zomaar voorbij gaan! The special dwarven ale, zeer goed, alleen konden Avarion, Idan & Charles er niet mee overweg, want ze waren bij een sipje van de godendrank al eweg. We werden door the good lady ook nog aangeworven om haar te escorteren terug naar Sharn. We maakten een schema op om haar te bewaken en gingen slapen.

De volgende dag hadden Sigmundr & ik een idee: we zochten de markt af naar een goede tattooshop. Blijkbaar geen animated tattooshop te vinden hier, dan maar een gewone: een hamer/axe vastgehouden door 2 sterke handen.... brothers in arms!

We gingen dan ook nog door naar de wapenshop waar Sigmundr z'n hamer terugkreeg. De gnome had dan nog een taakje voor ons: we moesten onszelf bewijzen. Ze wees ons naar de kroeg een beetje verder om de beker van Bloodfist te winnen.

In de kroeg aangekomen zagen we dat het een soort vechtclub was. Er stond aan de muur een grote lijst met namen, daarnaast een kleinere lijst met namen. Ik vermoedde dat het het beste was als we op de kleinere lijst terecht kwamen. We vroegen aan een voorbijganger voor instructies voor de ring en daagden Bloodfist uit. We bedachten een kleine list: Sigmundr had namelijk wat special dwarven ale in 2 waterskins gedaan de vorige avond. Hij legde aan Bloodfist uit dat onze leider (naming me) voor het gevecht wou drinken: de list lukte jammer genoeg niet. Blote vuisten... meh evenzalig. Alganar & Sigmundr hadden moeite om hem te raken maar Drusilia & ik deelden Bloodfist genoeg rake klappen uit om hem KO te slaan... we hadden gewonnen!
We namen de bekers, maar Drusilia wou nog dat een man hem op drank trakteerde, maar daarvoor hadden we geen tijd...

Wel, terug in de inn aangekomen besproken we het wachtschema en hadden we nog wat te drinken voor het slapengaan en het wachthouden.
Kwerd halverwege mijn nachtrust gewekt voor mijn shift om de wacht te houden bij Lady Elroy (<=spelling?)haar deur. Ik informeerde hen dat Idan, Avarion en Charles hun roes aan het uitslapen waren. Hij werd hier wat pissed van, dus liet hij Drusilia & mij over om de deur te bewaken. We zagen hem meerdere malen langskomen met het vredig slapende lichaam van bovengenoemden. Naakt. Het was even fronzen van de wenkbrauwen maar we hielden de wacht.

Het werd stillekes aan morgen en we gingen allemaal naar beneden voor het ontbijt en klaarmaken voor vertrek. Kvroeg aan Sigmundr waar de anderen waren. Hij wees gewoon naar buiten. Ik kon menne lach niet inhouden: daar hingen ze, naakt aan een paal, volbesmeurd met rood, paars vol schunnige boodschappen.

Na het ontbijt ging Sigmundr hen wekken om als afleiding rond te lopen, terwijl Drusilia, Alganar, de duergar en ik een escorte vormden voor the good Lady naar het schip. Even wachten en Sigmundr kwam met de anderen in touw. Letterlijk. En nogaltijd naakt.
We werden aan het werk gezet en ondertussen maakten we een patrouille- en bewakingsschema op: de kapitein zat namelijk met een tekort aan bemanning. Drusilia en ik namen de eerste patrouille, en we gingen onderweg.
We kwamen aan in het onderste dek waar iets niet pluis bleek te zijn. Dat merkte ik ook toen ik ineenkeer een pijl in m'n schouder kreeg. Een kleine lizardfolk. Ik ging erachteraan, met geen idee waar Drusilia bleef. Voordat ik de laatste dodelijke slag kon toebrengen, vluchtte de kleine bastard door een openstaand luik achteraan. Ik vloekte en daagde hem uit, maar hij kwam niet terug. Kleine bastard.
Het bleek dat Drusilia eerst een lizardfolk telijf was gegaan en toen in een val getrapt was. Bah, lizardfolk aan boord en ook nog vallen? Manman. Bleek dat er geen andere meer waren: dus ging ik op zoek naar m'n axes, zendde Drusilia naar boven om de anderen te halen. De pijlen die ze schoten bleken ook nog eens in een gif gedrenkt te zijn. Ik had een hoop van de dode lizardfolk geript en aan Drusilia gegeven. Kging derna dan nog naar de kokkin om te checken of ze geen antidote had, maar helaas niet >< Hopelijk kent onze halfling vriend of misschien zelfs Lady Elroy iets ervoor...

Wat er was gebeurt totdat ik er was heb ik geen idee van, zal es aan iemand vragen.

... Drusilisa hielp me met de inwoners van de stad voor te bereiden voor een eventuele volgende aanval. Een zoef en een "thud" nabij deed Dru omkijken en het geluid checken: bleek een pijl te zijn met een boodschap deraanvast. Bah, die goblins zijn ons aant uitlokken. Blijkbaar wilde de leider ons ontmoeten. Een val (duh!) maar kwou em toch eens ontmoeten voor een mogelijke slag op z'n gezicht. En een bijl. Sigmundr had een plan om tegelijk de stad te verdedigen en af te rekenen met de goblin-leider. Het werd me wat ingewikkeld maar kwist dat ik met Charles en Idan achterbleef om de stad te verdedigen en de rest (buiten de duergar) op de meeting afgingen met enkele lopers.
Ondertussen was ik nog de mensen van de stad wat aant onderwijzen in enkele verdedigingstechnieken, maar kgeloof dat ik wat hard was voor die mannen. Één dervan piste in z'n broek. Bleh, gotta work on my people skills.
We zetten wat patrouilles uit en liepen rond in de stad, op de uitkijk voor mogelijke infiltrators.

Een lange tijd later kwam er een loper, zwaar uitgeput af met de boodschap dat de meeting fout was afgelopen, de rest was in gevaar. Ik bedacht me niet en liep derachteraan. Ik hoorde Charles nog achter me roepen maar dat boeide me niet: my comrads were in danger, I had to help them.
Wel ik vond ze, 2 dervan toch en enkele lopers waren blijkbaar al dood. Sigmundr was ook niet al te blij me te zien; ik weet dat ik de stad moest verdedigen but I won't be left behind again, I've been alone untill I found the group and I'm not keen on returning to go back to a lifestyle of barfights and poorly paid guardjobs. Wel, er mankeerde niks aan hem of Dru, die Avarion wel nog aant zoeken was, en Sig gaf me de opdracht terug naar de stad te gaan. "zucht" Lange weg terug... Charles hufte en pufte achter me aan...

... nog een deel van de stad gevallen... tword steeds erger, ik heb de indruk dat dit een strijd is die we niet kunnen winnen. Ik vond wat militie en soldaten, sommige gewond en een paar strijdklaar, dus ik nam hen en ging de stad weer in. Niet lang of ik vond Idan, Horgar en een klein leger. Ik voegde me bij hen met de bedoeling om de stad terug te nemen, maar bleek dat de goblin-macht te sterk is voor ons en ons klein leger ambachtslieden, boeren en slecht getrainde guards...

... we besloten toch om het leger en het plan om de stad terug te pakken te laten varen en zoveel mogelijk vrouwen en kinderen op de boot te krijgen. Die vierarmige goblins waren vreemd om aan te zien, maar wel leuk om te bevechten. De mannen in de inn wouden zo'n lijk wel te pakken krijgen, om te zien waar we ons nog aan konden verwachten, maar eenmaal aangekomen waar we ze hebben bevochten vonden de enkele soldaten die ik had meegenomen en ik ze niet meer... geen spoor meer. Weg! Into thin air! Bah. I hate it when things seem to go over my head... which is usually. Wel, in de inn waren ze ook niet al te blij dat ze ineenkeer weg waren, maarja.

De volgende ochtend ging ik mee met Sigmundr en ... Can't remember, sorry om de vrouwen en kinderen op de boot te krijgen, terwijl de rest een afleidingsmaneuver bezig waren. We have to get them on the boat...

...eindelijk op de boot... tis wat crowded maar kheb me toch een slaapplaats gevonden. Maar algouw worden we verdeeld voor het werk op de boot, want de kapitein was wel wat manschappen kwijtgeraakt... bah, hij der ook nog kwijt, naast een stad in de fik.

Na een dutje merk ik wel dat er iets van me weg is... but I can't quite put my finger on what... Anderen hebben hetzelfde probleem, alleen dat ze geld kwijt zijn. Meh, moet m'n geldzakje beter verbergen, voordat ze daaraan komen.

Alganar is dan afgekomen met het probleem van de ratten, maar we gaan het niet onmiddellijk afhandelen: op het bovendek aangekomen heeft Sigmundr een speechje gehouden om de gestolen voorwerpen terug te vragen aan de crowd. Wel, na een moving speech zoals van hem zouden ze hem hun kleren hebben gegeven denkik. Heh. Wel ze zijn niet allemaal kutjung of roddeltantes: kheb zelf wat vrienden kunnen maken. Kdenk dat ik de kinderen misschien ga leren vechten... of tenminste zichzelf verdedigen.

Meh, van vierarmige goblins na wat gespuis... oh well, dirty work moet ook gedaan worden. Met een bende zoeken we het onderste dek af, en jaja: ratten, wel wat groter dan ik verwacht had, maar evenmakkelijk neer te halen. Kvraag me wel af hoe ze hier gekomen zijn...

... we zijn aangekomen... heb de stad nog nooit gezien... het is groter dan ik ooit gedacht had... en indrukwekkender! Maar khad niet veel tijd om de stad te bewonderen: onmiddellijk naar de inn!

Een vergadering, hah! Nooit gedacht dat ik zoiets zou bijwonen! Maar tis ene met goeie reden: een groep bij elkaar hechten door naam, symbool en matching outfit! Combatica Draconis, een naam om te vrezen. Woe to all who may oppose us!

... vreemde inn... Ik kon de kast niet zien, maar ik kon toch aftasten, en hem opendoen voor m'n spullen derin te leggen... maar dat ging niet echt: ik had namelijk mooi uitzicht op de haven. Met een snelle luide klap sla ik de kast toe en ren ik naar beneden om de rest te vertellen... maar ze geloven me natuurlijk niet >< Bleh. Blijkt dat ze hier nogal zijn geweest en Charles er leuke herinneringen aan heeft overgehouden met enkele gnomes geloof ik... Nu nog meer, aan zijn leuk tekeningetje te zien.

Na een kleine zoektocht en met een bedelaar die enkele specifieke instructies nodig had konden we het gebouw binnen waar de vreemde man over sprak, die ons in de inn had aangesproken. Vreemd gebouw dat: een kerel wou dat we z'n aap een lesje leerden. Geen probleem, alleen zat em verstopt in de jungle bovenop dat gebouw! Wel die aap bleek ook wel uit harde stuff gemaakt te zijn: hij verslindde Horgar praktisch! Ik moest em zowiezo al niet, maar kweet niet of iemand dat verdient...
We hebben hem dan toch maar gewroken, ookal mochten we de aap niet doden.
En toen kregen we onze opdracht...

Laatste sessie die ik heb meegedaan voor de examens, excuses voor gaten in de journals waar nog shizzle was gebeurd, maar kprobeer het te reconstrueren op basis van gebrekkig geheugen ><

... we waren uitgeput, gewond, en hadden enkele baden nodig om de stank uit ons te krijgen, maar we hadden ze verslagen. 13 ogres! Manman, dit is iets om in de taverns te vertellen! Maar dat was niet alles voor de ogres: Sigmundr had een idee, en hakte het hoofd af van een van hen. Ik snapte al waar hij naartoe dermee wou en hakte de andere hoofden er ook af. Nog wat graafwerk want ze verdienden toch wel een graf. En erna de welverdiende nachtrust...

Het ochtendritueel: eten, paarden onhandig klaarmaken en dan vertrekken. Met haast de koets van de rogue achtervolgen, hij kan toch niet zó ver meer zijn?
Na even rijden merkten we een koets op, uitgebrand en zonder paarden. Dru's vaardigheden in tracken zeiden ons dat er nog een koets was gepasseerd, rond deze koets en we vertrokken evensnel dat we aangekomen waren.
Nog wat later op de weg merkten we een man op. Bij het nader komen zagen we dat hij waarschijnlijk een overlevende was van de koets die we even geleden hadden gezien. Hij stortte namelijk in toen we bij hem aankwamen. Charles deed zijn thing, maar bij bewustzijn kwam hij niet, en met aanmanen van Avarion namen we hem toch mee naar het volgende dorp.

Het volgende dorp: wat groter dan een dorp, maar het heeft alles wat een dorp moet hebben: een inn. Heh. Een waarschuwing van Sigmundr waar we allemaal wel achterstaan (geen alcohol, niet teveel de tong laten flappen) en we waren de inn gaan opzoeken. Een paar wacht, terwijl de rest naar binnen ging. Maar ze kwamen er evensnel uit omdat de stallen voor de paarden blijkbaar zelfregulerend waren. Magic... meh.

Binnen de inn: sfeer, dans en muziek! En ale! En dwergen! Maar... tja vanavond blijkbaar niet voor ons : \ ... alhoewel... Ik zette me toch bij de dwergen met wat goeie dwarven ale voor hun, en mijn Bloodfist cup gevuld met lichter spul voor mij en begon te vertellen over hoe ik aan de cup kwam. Ik vroeg ook over de koets maar ze konden me niet meer zeggen dan dat ze van paarden zijn gewisselt en een richting. Dat is genoeg... hoop ik.
Avarion en Charles erop uit voor een romatisch wandelingetje, of wat Avarion ook van Charles wil, hij lijkt best geinteresseerd in Charles en/of z'n godin.
Sigmundr op zoek naar de gewonde man die we eerder hier hebben afgeleverd.
En Drusilia die zich bij me zet, en met een list wou proberen aan de dwarven ale te ontsnappen. Maar: het heeft de dwergen alleen maar opgewonden! Ik beslis om er even van te genieten, van het gestuntel ^^ Het is wel even leuk maar als de dwergen wat te hevig beginnen interveneer ik even en begin ik te vertellen over de keer met de ogres niet lang geleden...

...het werd dan al laat en de dwergen stapten op, en besliste dat het misschien ook tijd was om mezelf te wassen. En dan naar bed, morgen weer een hele dag reizen...

... en moe... meh, maar toch doorgaan.

Bij het donker worden zijn we toch even gestopt, met de gedachte om na een uurke weer verder te doen. The usual gedaan, nog wat hulp gevraagd van Drusilia met het paard... bleh kan er nog niet mee overweg. Dwarves don't mix well with horses, ever seen a horse in a mine? 'xcept maybe those fancy bankers. Meh.
Kga toch ooit es aan iemand moeten vragen waarvoor dat potion is...

Volgende dag, usual routine, nog wat doordoen... Kheb de indruk dat we grond verliezen op ons doelwit. Zeker na onze speech met Avarion. Hij werd namelijk eindelijk wakker, en Sigmundr was niet zacht voor hem, maar voordat hij enige permanente schade zou doen stelde ik voor dat we allemaal konden bijdragen aan een straf voor hem. Zo zal hij er heelhuids doorkomen, en misschien nog iets leren derbij. Idan gaf hem de straf elke nacht moeten waken en elke dag op het paard slapen. Ouch! Charles daarentegen wou hem onder zijn vleugel nemen om hem discipline bij te leren. I dunno who got punished there though. De nieuwkomer Xannan gaf hem geen straf... tja... krijg de indruk dat hij ons niet echt ziet zitten... Alganar vond ook dat hij al genoeg straf had, maar ik gaf hem toch nog iets erbij: ik zou elke avond met hem sparren, zodat hij altijd waakzaam zou blijven. Drusilia wou dat hij al z'n geld afgaf, zodat hij zich niet weer kon bezatten.
Na die intermezzo waren we weer wat tijd kwijtgeraakt, dus weer op weg... maar Drusilia kon niks zeggen over hoeveel afstand er tussen de koets en ons zou zitten....

Avondroutine: met de added punishment voor Avarion dan: effe wat sparren totdat ik zag dat hij bijna omviel. En toen zag ik iets heel erg groots wat op mij afkwam.... en mij sloeg. Shi-eet, big humans. Khoorde nog wat actie achter mij en een van de anderen om hulp roepen, dus die waren wel op weg. Mijn sparsessie verstoren eh: battle cry, rage & pow him right in the kisser. Bleek er nog ene te zijn bij Avarion, maar hij trok zich gelukkig terug, hij was in geen toestand om nog te vechten. Na de big boy voor mij neer te halen met hulp van wat geflits, vermoedelijk van onze mages, nog wat rondgekeken maar het bleek al voorbij te zijn. Meh, ambush. Maar humans? En in deze gear? Lijkt me toch iets te georganiseerd voor gewoon wat bandits te zijn. Drusilia & Charles namen wat wapens mee met een bol op. Een insignia? We will see...

... so we packed up & headed further on.

Wat verderop de weg zag Sigmundr wat schimmen. Hmmmm wanneer hebben we zoveel vijanden gemaakt? Maakt enkele praktische dingen niet zo gemakkelijk, zoals slapen. We besloten dus te stoppen, met het plan om een hinderlaag te leggen voor wie ons ook moge belagen.

Avarion zette zich zonder naar z'n paard of whatever om te kijken, dus Charles & Sigmundr derop af en een les leren. De rest: met hun paarden bezig en Drusilia probeerde tevergeefs een betere ambush positie in te nemen. Hehe.

Alganar & ik besproken hoe we het beste deze val konden voorbereiden, maar na een kleine overleg met Charles blijkt zijn idee toch vele keren beter te zijn: we stuffen wat bedrolls vol met shizzle en zetten een kleine guard, terwijl de rest zich verstopt nearby. Drusilia wilde niet meedoen aan het plan, want ze was bezig met te slapen. Bleh. Oh well, Alganar & ik vulden dan maar enkele bedrolls. Sigmundr, Idan & Avarion kwamen dan terug, en ik lichtte hen in over het plan, en kon nog enkele spare bedrolls krijgen van Sigmundr. Eerste wacht: Alganar & Sigmundr. And then I just rested my eyes a bit...

Sigmundr maakte me wakker voor de 2e shift, maar had niks te zeggen over eventuele belagers, zelfde met Alganar. Het duurde ook even eer ik ook nog maar sporen vond van belagers. As inconspicuous as I could vertelde ik het aan Alganar, en dat hij de rest ma wakker maakte terwijl ik de sporen es checkte.

Dat sporen checken duurde toch wel even, maar ik kwam uiteindelijk op een plek; een cirkel zelfs. Vele voetsporen, maar alleen 1 spoor naar buiten de cirkel: diegenen die naar ons kamp leidden. Hmmm vreemd... Ik verstopte me even, kijken of ik hen niet by surprise kon nemen. Maar... niks... bleh, ze zijn hier allang weg. Es effe de cirkel checken... vallen >< bleh.

Dus: maar terug gaan naar camp. Het duurde me even eer ik het pad terug vond, maar halverwege kwam ik dan weer Sigmundr tegen. Tja hij heeft een punt, better stay together... Hopelijk is alles in het kamp nog in orde en kan alles nog doorgaan voor de val...

... wel mijn val is een beetje in het water gevallen... Hmmm khoop dat de patrol genoeg gaat zijn dan. Alganar & ik deden dan maar de 2e shift verder af, maar even in de 2e shift werd alles zwart voor m'n ogen...

... en meerdere keren toen ik wakker werd zag ik even wat warforged, wat human-sized humanoids, en enkele wat groter, maar dan werd alles weer zwart...

... maar een andere keer zag ik Charles weggesleept worden... Wat gaan ze met hem doen?...

... en dan werd ik wakker door het geklets van Drusilia, die me blijkbaar bij een vreemde human heeft gevonden, en nog enkele dorpelingen van een nabijgelegen dorp genaamd Darlf ofzoiets... Hmmmm wel hij schijnt me gered te hebben maar kvind het toch ma ne vreemde op eerste gezicht... hij bood me wel een soort stew aan, ik heb maar geaccepteerd uit beleefdheid, the old geeser wouldn't try to poison me in front of Drusilia...
Dru stelde voor dat hij met ons zou meereizen, I dunno... he's gonna have to prove his worth...

... ik vroeg nog aan Drusilia of zij tracks kon zien rond waar we gevonden werden, maar niks... dus zijn we maar naar het dorp gegaan naar de rest.

We werden begroet in het dorp door Xannan en we gingen dan door naar de rest. Ik vertelde het verhaal aan Sigmundr, en we besloten om onmiddellijk achter Charles te gaan zoeken. De groep bijeengeroepen, maar we wisten niet waar te beginnen... toen sprak de oude man genaamd Korven, dat hij zich nog kon herinneren waar hij ons gevonden had... hij gaf me wel een verwarde indruk op weg naar die plek..

Aangekomen vonden we sporen, niet alleen sporen van degenen die Charles, mij & enkele villagers hadden ontvoerd, maar ook sporen van een leger bijna! We volgden die tot een ogenblik waarop ze in 5 richtingen splitsten. Het zou even duren eer we ze allemaal zouden gecontroleerd hebben... We kozen een richting en gingen ervoor... maar na een tijd splitste die tracks zich ook weer op in 3... bah, nog meer tijd verspillen die we niet kunnen missen, Charles was in trouble!
Toen kwam Korven met een goed idee: hij herinnerde mij er weer aan dat het warforged waren die we zochten, en we volgden de enigste tracks waarin we warforged voetsporen konden herkennen... maar deze stopten bij een dode warforged... bah, ze hadden niks voor ons kunnen overlaten? En daarbovenop stopten de tracks ook nog hierbij... Bah!

Teruggegaan naar de eerste splitsing met 5, volgden we de enigste andere richting waaruit warforged gingen, en we kwamen bij een splitsing met 4 richtingen, en in 1 richting herkende ik een hill giant... een jonge weliswaar, maar als er hier nog zijn, zouden ze normaalgezien niet moeilijk te vinden zijn. Blijkbaar wisten Sigmundr & Korven niet wat het was... Hmmmm toch es vragen waar ze dan vandaan komen, als Korven al dwarves niet kende! Meh.
We zagen dan maar 1 richting met tracks van warforged, maar die stopten bij de lijken van 2 shifters... ze hebben zich verzet, maar het mocht niet baten... Hmmm they were in over their head it seems... Dan maar teruggegaan naar de splitsing en naar de hill giant kijken... de moed was echt al gezakt bij de ontdekking dat geen warforged meer leefde, of dat we geen sporen konden vinden van Charles... We konden niets anders dan verslagen terugkeren naar Darlf.

We gingen dan maar naar de inn om te rusten, we hadden namelijk een hele tijd gezocht... Toen begon Korven iets raars te maken, met veel hocuspocus... nog een magic-user? Hij had blijkbaar een potion gemaakt die mij de constitution van een beer zouden geven... handig. Jammer dat het na 2 dagen useless is... Hij lijkt me wel ok opt moment... kijken wat hij zal doen in combat... Sigmundr is minder vertrouwend: hij won een staring contest, maar accepteerde hem toch in de groep.
Toen hoorden we donder, een onweer... vreemd op een klaarlichte dag... een aanval? Ik herkende enkele momenten later het geluid van metaal en van een leger op pad... om dit dorp neer te razen? We haastten ons naar buiten om eindelijk nog es wat combat tegen te komen.

En toen zagen we het leger... rijen van soldiers met grote wapens, javelins, boogschutters, sorcerers, clerics, grote warforged die een kooi met enkele hill giants vooruittrokken, en nog 2 wat leken op commanders. Woah. We gingen het toch maar eerst diplomatisch aanpakken, want dat was een grote uitdaging, zelfs voor ons!

Het bleek het leger van Breeland te zijn, die achter de bende aan waren waar wij ook achteraan waren! En ze hadden Charles gevonden! Maar hij bleek achter zijn holy chalice of Olladra na te gaan... Hij had ons wel eerst kunnen waarschuwen... Hij is tenminste niet alleen, enkele soldiers zijn met hem gegaan... wel tenminste zal hij effekes veilig zijn...
De commander gaf ons nog een zak die Charles aan ons wou geven, en nog een beloning voor het zorgen voor Darlf terwijl de huidige leider ontvoerd was. Toen ging hij door met zijn leger en liet een eskader achter voor de verdediging van het dorp.

Eenmaal terug binnen deelde Sigmundr de inhoud van de zak van Charles: cloaks met het symbool van Combatica Draconis... Hij dacht dan toch nog aan ons... een afscheidsgeschenk... Ik hoop dat we hem nog eens zullen tegenkomen, levend dan...
We waren nu wel nog wat achterop onze renegade gekomen, en we zouden ons moeten haasten willen we hem nog inhalen. De weg leidt blijkbaar naar een stad van de gnomes... misschien gaat hij daarnatoe? Maar geen shortcut... jammer...
Wel, dan werd het tijd voor een bad, en een nachtrust, de volgende dag vroeg eruit om snel hem proberen bij te halen....

De volgende ochtend vertrokken we, en we maakten zoveel mogelijk haast over de volgende dagen: blijven gaan tot we (en onze vervoersmiddelen) bijna niet meer konden, een minimale nachtrust en weer doorgaan: we have to make up for lost time!

Meh, saaie trip deze voorbije dagen, buiten een boar dat we konden vangen is het maar magertjes geweest. Tot we een avond weer even stopten om te rusten, en we enkele karkassen zagen van enkele.... boars? Halfopgegeten zo leek het. En een laag gegrom... maar niks te zien... Maar toen vielen ze aan: ze waren er, beten, en verdwenen weer! Wat voor beesten zijn dit? Ze lijken op honden maar... magie? Het was eerst moeilijk te zien met hoeveel ze waren, maar 1 ding was algouw duidelijk: ze bloedden evenzeer als andere beesten! Hah, wat andere actie! Het was even aanpassen van de vechtstijl, vooral op de defensive gaan lag me niet al te goed moet ik eerlijk toegeven, maar zo gingen ze tenminste dood...
Ook heeft onze nieuwe vriend Korven zichzelf bewezen: zonder zijn hulp lagen er algouw enkele mensen op de grond. Vreemd van die andere nieuweling wel: hij vocht niet terug: hij verdween zoals de honden....

... eindelijk aangekomen bij de gnomes, waar vreemde vliegende vessels de lucht schilderden...
We konden directions vragen en het blijkt dat the Black Chariot niet zo ver van ons af meer is, we zijn hem aan het inhalen! We hebben dan niet te lang bij de gnomes gebleven, 1 reden is omdat Korven blijkbaar bijna blind was geworden door het toedoen van een van hen. Goed dat we der niet lang blijven! Nog wat supplies kopen, en wat spices voor Korven, want z'n brews smaken naar crap wrapped in puke ><

Dan op weg, en in het midden van de nacht hielden we even pauze. Sigmundr hield wacht, en de volgende ochtend gaf hij het commando door aan mij... aan mij! Stel je dat voor! Ik aan het hoofd van onze groep! Hah vet. Hij ging dan wat slapen onderweg, wat geen slecht idee is... na een tijd begon iedereen wel wat moe te worden... Toen we Sigmundr wouden wakker maken na een hele tijd sloeg hij Avarion van z'n paard... dat hebben we niet echt nodig, niet nu we zo kortbij the Black Chariot zijn! En dan die vermoeidheid nog...

Sessie 19/11/2011
... fijn wat loot ja, maar waar de fuck is Idan? Ik probeerde em toch ma te zoeken.... en dan stoot ik op NOG een jelly – die mij prompt weer opslokt! Argh, ik haat die dingen! I must have blacked out for a second, want het volgende moment dat ik wist zat ik op Servos en was Sigmundr op de jelly aant hameren... wat er ondertussen al 2 waren! (ik werd ook nog gered door een EPIC SAVE van Servos en Sigmundr, maar ik meen dat ik toen unconscious was) Frans en z'n kompaan kwamen ons nog even helpen en uiteindelijk wisten we ze te overmeesteren. Sigmundr weet me dan toch te overtuigen dat Idan waarschijnlijk oké ergens zou zijn en dat als em dood was dat ik er toch niks aan kon doen. Moeilijk te slikken, maar we gingen dan toch maar naar buiten... Drusilia en Servos lijken wat troubled, maar we kwamen toch zonder incidenten aan terug buiten aan de oever van het meer waar de tempel in stond. Blijkbaar had iemand wel goed voor de paarden gezorgd... waarschijnlijk die elf chick Falkiria die we tegen kwamen.
We reisden terug naar de town waar de trein kortbij gecrasht was om daar wat fatsoenlijk uit te rusten, maar veel tijd om te genieten kregen we niet: 's ochtends merkten we dat Servos weg was! Some bullshit about 'thank you about teaching me about your kind'. Bahbah, khoop dat hij dat geplaag maar opnam zoals het is: geplaag en niet dat we een evil monster hebben helpen creëren! Maar weer een persoon die weg gegaan is... en kheb er niets aan kunnen doen om het te vermijden... en toen begon Drusilia some shit over dat ze niet meer wou doden, dat er genoeg bloedvergiet in de wereld is en dat ze de wereld beter wou maken met minder of zonder te doden... Ik heb nog even met haar wat proberen praten, maar haar mind was made up... ben niet zeker of ik er al wat had aan kunnen doen... alweer... en zo blijven van de zovelen alleen maar Sigmundr & ik over... donkere dagen voor Combatica Draconis...
Om onze geest van al dat slecht nieuws af te leiden gingen we naar de shop waar Sigmundr voor onze expiditie naar de tempel wat spullen had gedropt. Manman, toen ze daar afkwamen met z'n nieuwe gear viel m'n mond letterlijk open! Wat een beestige armour! Toen besliste ik: als ik een befaamde warrior wil worden moet ik ook zo'n soort armour & wapens laten maken! Om de krachten van de various creatures die we verslaan in m'n wapens te laten maken! Het beurde me wel een beetje op om wat meer toekomstperspectief te hebben. Ik heb toen nog m'n throwing axe wat laten upgraden en denk dat ik weer meekan voor eventjes :p
We gingen voor een guard jobke totdat de trein herstelt was waar we een semi-interessante kerel tegen kwamen: Turimar Atlago. Met een elemental cart konden we sneller in Sharn zijn, dus deden we dat ook maar. Ik wou die Turimar es testen als em toch een guard job met ons ging doen, maar hij zei iets van 'I'm on duty' or some shit. Geweldig, iemand met een stick up his arse worse than Charles.
Eenmaal aangekomen in Sharn kregen we nog een aanbieding voor de cart te beschermen naar een andere bestemming, maar aangezien we wat anders gepland hadden weigerden we. Turimar had ook geen job meer toen, dus ging ik em es testen... ik had de bovenhand maar hij is niet slecht. Ik meende dat hij z'n gewicht wel kon trekken binnen onze groep, dus nodigde ik em uit (we waren zowiezo understaffed). + ik kon em misschien wat uit z'n schelp trekken en em wat losser maken.
We volbrachten onze opdracht derna door het lijk van Lucien en het zwaard binnen te leveren, kregen ons deel goud ervoor. Met heel wat minder dan we waren vertrokken... pijnlijke herinnering... maar misschien kan die Turimar het wel een beetje goedmaken.
Terug naar onze stam-inn in Sharn want we hadden nog wel enkele dagen eer dat we konden vertrekken op onze volgende opdracht. Gezellige avond waar ik nog een verhaal hier & daar wist te vertellen die een crowd trok. Bleek nog een funky halfling geinteresseerd zijn in onze groep genaamd Vlazik. Zolang em z'n handen thuishoudt van onze inboedel is het goed zou ik zeggen!... en dat em zich misschien toch ook wel inhoudt van te veel van andermans spullen te pikken ><.
De dag erna kwamen we 2 onverwachte maar zeer welkome gezichten terug tegen: Idan en Charles! Ik gaf ze alebei de bearhugs van hun leven, maar Charles nog een mep omdat em weg is gegaan! Manman ben ik blij hun terug te zien! Blijkbaar wist Idan om te teleporteren ofzoiets? Dat moet em mij toch es uitleggen what that's about! En Charles had verhalen van giant warriors met giant swords, die em mij later ging vertellen...

Sessie 16/12/2011
... ma voorlopig wat chillen in Sharn.... misscihen wat te chille – maar een arena training aanbieding leek ons dan wel een welkome verandering van pace! Allez, mij toch!
Op weg naar de inschrijving duiken plotseling 2 warforged warriors voor onze neus op! Verdomde mist... ma toch, beetje opwarming voor de training! Dacht ik althans, ze bleken toch heel wat taaier te blijken dan ik eerst dacht, en ze hadden het lef nog om me nog wat uit te lokken! Ik ben alweder neergegaan.... maar niet voor enkele harde blows te geven aan de dude die me ma keihard bleef slaan! Hij ging uiteindelijk neer aan Sigmundr z'n hamer, ma de andere wou ontsnappen! En wat deed onze fearless leader? Derachterna springen, van een brug in Sharn! Natuurlijk sprong ik direct recht om te checken of het nog goed met hem ging, ma die verdomde mist eh.... En tot overmaat van ramp kwamen der nog wat city guards af (mooi te laat jongens!) om ons nog wat te ondervragen. Maar mijn eerste zorg ging om het lot van onze (letterlijk!) gevallen party member, maar de guards wouden der niks van horen, ze legden mij het zwijgen op.... talk about city guard brutality.
Charles & Idan konden me nog wat bedaren door me te wijzen op Sigmundr z'n taaiheid... Ik hoop dat hij taai genoeg is om zo'n val te overleven, want anders...
En dan moesten we van die guards ook nog eens de rommel opruimen! Bahbah, toch ma gedaan, want die dudes zagen der toch taai uit...
En toen we bij de guard post aankwamen zagen we Sigmundr maar even doodleuk babbelen met een van die guards! Manman wat was ik blij om em levend te zien! Laatste tijd veel shocks van vrienden die weggaan, blijken dood te zijn, dan weer terugkomen etc... I suppose I'll never get used to it...
Maar toch nog kunnen doorgaan om ons in te schrijven. Sigmundr had er blijkbaar niet al te veel goesting in, but he's welcome to watch! As is Idan!
Na wat verdiende nachtrust gingen we dan maar eens checken hoe het zou zijn in de week training in die arena. Sigmundr had nog iets ontdekt en wou effe een detour maken, dus gingen we het maar effe checken... Bleek toch wat lang te duren, dus lieten we bericht achter dat we moesten gaan of onze afspraak missen en gingen we door.
Wat een zware week! Vooral de eerste dagen! Zo'n shield wall / metalen doos doorbreken is minder makkelijk dan gedacht! Elke dag wisselden we dan verhalen uit hoe het was geweest, Charles die wat afwisselt in z'n training, Idan die... boeken leest en dergelijke... minder interessant blijkt, alhoewel hij het toch leuk vindt. Sigmundr niet gezien... dus gingen we maar elke dag langs bij de shop en lieten we (lees: Charles) een bericht achter voor em, en gingen we allemaal door met onze trainingen.
Nog wel interessante mensen (vooral fellow raging people) daar ontmoet trouwens, er waren 3 waarmee ik vooral goed opschoot: de half-elf Dauran, een human genaamd Egon en gek genoeg een halfling genaamd Lazlo...

... dus nu hebben we onze volgende job, we moeten een caravan escorteren, en ondertussen nog wat ores hier en daar gaan oppikken. Kwou dat den ouwe man Lokrit me meer over ores en dergelijke had vertelt.. of dat ik beter had opgelet. Oh well, we hebben nog wel een boekje gekregen, en nog een extra zakje met een interessant boek in het Dwarven in... kweet wel niet meer wat erin staat, ma ik weet wel datik me allesinds sterker voel!
Manman, wat een serieuze caravan! Hired swords, mercenaries en standaard gaurds, en dan nog een riding fortress! Hele onderneming hier. Tschijnt wel een vrij gevaarlijk gebied daarbuiten te zijn. Serieus genoeg om ons in 3 groepen in te delen: scouts, sternguard en guards, onze groep deel van de scouts. We moeten dus licht op onze voeten zijn, veel doorzetten en gevaarlijke dingen rapporteren, waarvoor we een steen hebben gekregen.
Eenmaal op weg doen we wat we tijdens de jacht op Lucien ook hebben gedaan: idle chatter... blijkt niet zo'n goed idee te zijn op een scouting tocht, want niemand had de dire lion zien of horen aankomen! Had bijna Charles neergehaald voordat we hem hadden! Zelfs the wildlife is out to get us here! Kheb toch maar even de fangs van de lion eruit gesneden en schoongemaakt, een mooi begin voor een mooie collectie? Hopelijk.
Charles & Sigmundr vinden het dan weer nodig om te zien wie de sterktste of de meest... religueze of wat dan ook is, want ze zijn ma steeds bezig over the Sovereign Host/Olladra en het feit dat Sigmundr van elders komt wat em blijkbaar beter vindt dan hier. En dan ben ik hier de enigste die nog een oogje in het zeil houdt terwijl die 2 hier lawaai maken of wat? Bah I'm not good at this making good between 2 ppl, ik zeg dat ge op veel plaatsen een goed leven kunt maken. Hell, moest het wildlife hier niet zo begaaid zijn zou ge hier nog wel een rustig leven kunnen uitbouwen. Maar ik ben niet iemand voor een rustig leven, dus deze plek is ideaal voor me
Toch nog een nachtje stevig doorstappen blijkt, gelukkig kan ik from the front effe leiden omdat ik goed int donker kan zien. Tijdens de middag van de volgende dag was het wel noodzakelijk om even te stoppen en te rusten.
Bij het opstaan however merken we dat de grot waar we langs aan het slapen waren niet onbewoond was, en ik die dacht dat er iemand wel op de grot zou letten, de giant snake die eruit kwam had bijna Idan compleet versmacht!
Stupid slacking mistake, gotta be better next time...